21. yüzyıl kervansarayı ne zaman ortaya çıkacak?

Bismillah, bayramın birinci günü hazırlıklarımızı yaparak yola revan oluyoruz. Yolda olmanın bir takım sıkıntı ve meşakkati olsa da yol birçok hayırları içinde barındırıyor.

Yolculuk esnasında namaz vakti geldiğinde veya gelmeden önce en yakın yerleşim yerinde mola verip o beldenin en kadim camisinde namaz kılmayı çok seviyorum. Bu yaşanmışlığın benim için tarifi mümkün olmayan bir lezzeti var. Belki bir daha hiç denk gelmeyeceğim bir cemaat topluluğuyla namaz kılmak; işte huşuyu bu düşünce taçlandırıyor.

Yolculuklarımda aynı hedeflere gitsem bile mümkün olduğunca farklı yolları kullanırım, farklı yerlerde mola vermeye çalışırım. Bu tip farklılıkların hepsi yolculuğa ve hayatımıza ayrı bir zenginlik katıyor. Hele bizim gibi her karış toprağı zengin medeniyet birikimine sahip coğrafyalarda güzergah seçeneği konusunda hiç fakirlik yaşanmaz. Gaza basıp tek noktaya ulaşma derdiniz yoksa her an bir sürprizle karşılaşabilirsiniz.

Bir şehrin geneli için esaslı cümle kurmak için...

Bayramın birinci günü cuma olması sebebiyle öğle vakti için yol dostlarım ile bir mola yeri hayal ettik. Ben cami, çocuklar oyun parkı, hanım çay içebileceği bir yer olmasını murad etti. Ben ayrıca bu yerin denize yakın ve yeşillik olmasını tercihlere ekledim. Karşımıza denize sıfır, yeşillik içinde, oyun parkı, çay bahçesi olan Ulaş Camiiçıktı. Cami etrafı hem park hem oyun alanı hem de yeşilliklerle bezenmiş ve güzel bir sosyal alan oluşturulmuş. Yani biraz daha çalışılsa 21. yüzyıl külliyesi karşımızda olacak! Bu ortamı görünce şu cümle aklıma geldi: "Şehrin en güzel yerine cami inşa ederek çevresini güzelleştiren iyi adamlardan Allah (cc) razı olsun." Amin. Bir süre hayallerimizin mekanında Rabbimize şükrederek dinlendik. Bazen şehirler hakkında insanların alışık olmadığı yorumlar yaptığımızda farklı tepkiler alıyoruz. Ben sadece gördüğüm ve o an yaşadığım kadarıyla değerlendirme yapıyorum. Bir şehrin geneli için esaslı cümle kurmak için orada bir süre yaşamak ve sokaklarında kaybolmak gerekir.

Yolcu yolunda gerek, yolumuz uzun... Önce benim ailemi ziyaret için Karabiga'ya ve sonra eşimin ailesini ziyaret için Çine'ye gideceğiz. Yollar duble; fakat yine de sıkışık. O eski yollar olsaydı halimiz nice olurdu. Bazen yol açılırken haklı tepkilerimiz oluyor; fakat işte yine her şeyde olduğu gibi denge gözetilmeli, kendimize her an sırat köprüsü dikkatiyle ifrat ve tefrit ayrı yapmalıyız.

Özellikle Yalova şehir merkezi trafiği kaldırmıyor. Gel şimdi çevre yolu arama! Yalova'yı geçtikten sonra yol da rahatlıyor, yolcular da! İstanbul'dan Yalova'ya kadar normalin üç dört katı zaman harcayarak geliyoruz. Planımız ikindi vakti doğduğum topraklara varmaktı. Hava kararmadan zor ulaşıyoruz.

Bursa (Daha önceki yazımız arşivden okunabilir.) gibi kadim bir şehre çevre yolundan selam vermek, bizim için burukluk, ne yapalım vakit dar. Yoksa Ulu Camisinde namaz, kadim çarşısında yürüyüş, başta Üftade Hazretleri ve Osman Gazi olmak üzere erenlerine ve gazilerine selam vermek gönlümüzden geçendir.

Karabiga günümüze kadim medeniyetlerden izler taşıyor

Karabiga'da önce ilk öğretmenim ve ilk muhabbet dostum annemin elini öpüyorum, kardeşim ile kucaklaşıyoruz. Ve sonra birlikte babamın ve diğer aile fertlerinin sırlandığı mezarlığı ziyaret ediyoruz. Benim için dört yaşından beri bayramın diğer adı mezarlıktır. Bir seferinde şu cümle sadır olmuştu: "Ben babamın toprak elini mezarlıkta öptüm." Ağabeyimi ve amcaları ziyaret edeyim derken saat gece bir oluyor.

Devamı için: http://www.dunyabizim.com/guzelmekanlar/21564/21-yuzyil-kervansarayi-ne-zaman-ortaya-cikacak.html