PKK teröristleri bundan önce 145 öğretmen şehit etmişlerdi; 9 Haziran 2017 Cuma günü öğleden sonra Batman’ın Kozluk ilçesinde PKK kurşunlarıyla şehit olan Şenay Aybüke Yalçın, 146. şehit öğretmen oldu.
Aybüke 23 yaşındaydı…
Ekim 2016’da tayini çıkınca “Öğretmen oldum ben” diyerek paylaşmıştı bu heyecanını…
Batman’ın Kozluk ilçesine atanmasıyla ilgili zerrece bir yakınma ve kahır yok paylaşımında…. Yazdıklarında “Ben niye büyük şehirlere ve terörden uzak yerlere tayin edilmedim?” diye düşünmenin zerrece izi yok!...
O zorlukları, olumsuzlukları ve güçlükleri hiç düşünmeden 8 ay önce Kozluk’a koşa koşa gelmişti….
Müzik öğretmeniydi….
Kozluk’a ezgi, ezgi, ses ses gelmişti!...
Öğretmen olmuştu ve ışık ışık gelmişti!...
Yüreğinde meslek aşkı, aşk aşk gelmişti!...
Dudağında türküler, türkü türkü gelmişti!....
Heyecanlarının ve aşkının en büyük parçası olan öğrencilerine karnesini verme sevincinden hemen sonra, PKK’nın Belediye Başkanına yaptığı saldırı esnasında, isabet eden bir kurşunla yaralandı ve kaldırıldığı hastanede, sinesi, başındaki al yazmanın ve yüreğindeki al bayrağın rengine büründü.
Yazması aldı!...
Sinesi aldı!....
Bayrağı aldı!...
23 yaşında şehit oldu,
Ondan geriye türküler kaldı….
Mağusa limanı limandır liman
Beni vuranda yoktur din iman
diye söylediği Arap Ali ağıdı, şimdi onun ağıdı olmuştu ve onu vuranlarda da gerçekten ne din iman vardı, ne de insanlık!...
Yazması bayraktı, yüreği bayraktı, kendi de bayrak oldu
Onu şimdi bayrağımızla örttük….
Başındaki al yazması, tabut örtüsü oldu…
Yurdun dört bir yanından Fatihalarla örttük….
Çok güzel söylediği Arap Ali ağıdının bir yerini Aybüke’ye göre yeniden yazdı tarih:
Okulumdan çıktım yan basa basa
Hastaneye vardım kan kusa kusa
Çok tatlı bir şekilde söylediği,
Pencereden bir kuş uçtu
Yandı yürek tutuştu
türküsündeki gibi, Aybüke pencereden uçan ve yürekleri yakıp tutuşturan bir kuştur artık.
Başındaki al yazması ile türkülerdeki al yazma, artık bayrak bayrak onunla anılacak.
Al yazmamın oyası
Alnıma vurdu boyası
türküsünü dinlerken, Aybüke, ezgi ezgi beynimizde olacak.
Al yazmam dalda kaldı
Gözlerim yolda kaldı
türküsünü söylerken, artık hep Aybüke’nin yolunu gözleyeceğiz.
Al yazmamı düreyim
Aç kapıyı gireyim
derken, hep toprağın koynuna emanet ettiğimiz Aybüke’mizi anacağız.
O şimdi şehitler tepesinde, önceki şehitlerle beraber… Lütfen onu şirret yularlılarla mukayese bile etmeyin ve asla ikisini bir cümlede kullanmayın.
O al yazma kültürdür, tarihtir, gelenektir ve türküdür…
O bizim al bayrağımızın rengini taşıyan “al yazmalı”mızdır. Nasıl bayrağımız kendi gök kubbemizde tek başına ve hürse, Aybüke’miz de tek başına ve hürdür.
Lütfen pınar suyu ile lağım suyunu karıştırmayalım….
Aybüke’miz, artık Sadık bey ve Zehra hamının kızı değil, bütün vatanın evladıdır… Artık Aybüke vatandır, vatan Aybüke ve Aybükelerdir.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.