Sevgili okuyucularım bu haftadan itibaren sizlere ibretlik küçük biyografik hayat hikayeleri sunmaya çalışacağım inşallah. Yarın 8 Mart Dünya Kadınlar günü. Ayrılıkların, evliliklerin önüne geçtiği bu yıllarda sizlere bugün harika bir aşk ve muazzam bir hayat hikâyesi anlatacağım.
Yazı, İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin bir eseri olan “İstanbul'un 100 Sevdası” isimli kitaptan alınmıştır.
“Bu nurdan ses, gerilmiş ufka, bazen bir gümüş tüldür
Ve bazen, ah'ü feryad eyleyen bir dertli bülbüldür”
(Ali Ulvi Kurucu'nun Kani Karaca için yazdığı şiirden)
Kendisine sorulan “Kani Karaca kimdir?” sorusuna, “Canım, alelade bir şarkıcı işte” dese de o, musiki konusunda ne kadar müspet sıfat varsa hepsini üzerinde taşıyan, ancak hiçbir sıfatın gerçek manada tam olarak ifade edemediği muhteşem bir musiki dehasıdır.
1930 yılında Adana'da başlayan hayatı en trajik romanlara konu olacak niteliktedir. Henüz üç aylıkken üvey annesi tarafından gözüne bir kimyasal dökülerek ama bırakılır. Üç yaşında babasını kaybeder ve öz annesi kör bir çocukla ne yapacağını bilemez onu diri diri toprağa gömmeye kalkar.
Allah'tan birkaç köylü olayı görür de Kani'yi kurtarır. Bunu haber alan halası ve eniştesi onu yanlarına alıp yetişmesine ön ayak olurlar. Hafızlık okuması için aynı zamanda imam olan Saatçi Ali Efendi'ye teslim ederler. Sesinin güzelliği dikkat çekince makam öğrenmesi için başka bir cami imamı olan Abdi Efendi'nin yanına verilir. Kani Karaca ondan musiki makamlarını öğrenir. Bu sırada Türk Ocağı'nda düzenlenen konserlere de katılmaktadır. Kani Karaca Türk Ocağı'na gelip giden işadamlarının dikkatini çeker. “Bu çocuk burada harcanmasın, İstanbul'a yollayalım üstadlardan feyz alsın” diyerek 1950'de Kani Karaca'yı İstanbul'a yollarlar. Kani Karaca'nın İstanbul'a gelmesinde ve burada yetişmesinde Sadettin Kaynak'ın oldukça büyük emekleri vardır.
Devamı: http://www.yenisoz.com.tr/hafiz-kani-karaca-ile-hafize-hanim-makale-28444
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.