Ankara'nın Kültür çınarı

Ahmet patronumuz, İstanbul yayın dünyasının egemenliğine rağmen Ankara'da yayıncılıkta ısrar eden ve Ankara yayıncılığının yüz akı olan iki şahsiyetten biridir. (Diğer Ankara yayınevi de Rahmetli Ahmet Küflü'nün Bilgi yayınlarıdır.)

Akçağ, 1968 yılında dernek olarak faaliyete geçmiş; 1978'de şirketleşmiş. Dernek olarak faaliyet gösterirken kitap basmıştır ancak o yıllarda daha çok Ulus-Hacıbayram'da kitapçı dükkanı olarak faaliyet göstermiştir. Ben 1976 yılı güz yarıyılında DTCF Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'ne öğrenci olarak başladığımda Akçağ yayınları ve kitabevi, Anafartalar caddesinden Hükumet caddesine döndükten sonra, Hacı Bayram'a giderken sağ tarafta idi. Kİtapçı dğkkanı, ince uzun bir koridor gibiydi ve eski usul bir dükkan olduğundan biraz karanlıktı. Elimize bir kaç kuruş geçtiğinde hemen gider oradan kitap alırdık. Rahmetli Ahmet H. Ünalmış'ı da ilk defa orada gördüm. Tezgahta kendisi dururdu.

80'lerin sonuna doğru Ahmet Patron Mithat paşa Caddesinde zemin üstü 1. kata taşındı. Bunda Mustafa isen'in de etkisi olduğunu biliyorum. Çünkü artık Ankara'nın entelektüel merkezi Kızılay olmuştu.

Sonra, Sakarya Caddesindeki büyük mağaza açıldı. Tam hatırlamıyorum ama 1991 falandı galiba... O günlerde Ankara'ya bi gittiğimde, asma katın sohbet mekanı olarak kullanılabileceğini; Ankara'da bulunan okur-yazar arkadaşların hafta sonları burada bir araya gelebileceğini söyledim rahmetliye. Başka arkadaşlardan da destek gördü ve orada bir kaç yıl sohbetler yapıldı. (Bir dönemim programını da ben hâlâ muhafaza ederim.) Organizasyonun hayata geçirme kısmını da sevgiliyapmıştı bir dönem. (1996'da sivil giyimli 2 albay rahmetliye gelip "Burada çok güzel şeyler yapıyorsunuz. Hatta birkaçına biz de gelip dinledik ama şimdi yularısı buradan rahatsız." demişler ve asma kat sohbetlerini sona erdirmişler. 28 Şubat günleri...)

Akçağ, yayın skalasını genişletmiş; kitap satış mekânı da hayli büyümüş bir kültür merkezi olarak 2019'a kadar faaliyet gösterdi. Ahmet patron, daha sonra Sakarya caddesinde bir apartmanın son katına taşıdı bürosunu. İşini çocuklarına devretmişti son zamanlarda.

Ahmet patron benim Kahvename'yi basmıştır. Onun da hikayesi vardır:

1999'da klasikler serisinden başka bir yayınevinde kitaplarımız çıkmaya başlamıştı. Aynı olmasa da Akçağ'ın da benzer kitapları vardı. Ben çok değer verdiğim bir arkadaşın organizasyonu olduğu için o seride kitap yayınlamaya başlamıştım ama bir yandan da Ahmet patrona ne diyeceğimi bilemiyordum. Öyle ya... Bana "Madem o seriden kitap basacaktın... Getirdin de basmadık mı?" dese gıkım çıkmazdı...

Bu olumsuzluğu bile bile bir gün kendisine gittim. Selam-kelam... dan hemen sonra başka lafa girmeden, kitap serimize getirdi lafı. Ben lafı hiç dolandırmadan: "Sevgili patronum... Sana orijinal bir kitap getirdim. Al disketi..." dedim ve kendimi affettirmeye çalıştım.

Sonra Ankara'ya küstüm...

Gidişlerim çok seyrekleşti...

Son defa (15 yıl olmuştur) ikinci anjiyoyu olduktan sonra görüşmüştük.

Kalp ve damar rahatsızlığı yaşıyordu...

Akupunktur tedavisi de gördü...

***

Buraya kadarmış sevgili patronum!...

Pek çok gencin kitabını bastın...

Satamayacağını bile bile bastın...

Hizmet olsun diye bastın...

Kültüre katkı olsun diye bastın...

Kazanmadın, kazandırdın...

Bir kaç kuşağın kütüphanesi senin dükkanın ve mağazandan oluşturuldu.

Türkiye'de "yerlilik" adına bir kaç yayınevi sayılacaksa biri mutlaka Akçağ'dır...

Ardında hayırlı evlatlar ve kocaman bir yayın evi bıraktın değerli ve sevgili patronum...

Allah rahmet eylesin...