Savaş Ş. Barkçin’in, geçtiğimiz günlerde İnsan Yayınları'ndan çıkan ‘Kalbin Aklı: Medeniyet Üzerine Yazılar’ adlı kitabında yer alan “Kayıp Aranıyor” başlıklı yazısını, ahlak meselesinin çokça konuşulduğu bu dönemde, önemine binaen alıntılıyoruz.
KAYIP ARANIYOR
Geçmişini kaybetmiş, ne yaptığını, kim olduğunu bilmeyen bir adamı ruh doktoruna götürürler. Biz de son iki asırdır bu haldeyiz. Halimiz marazîdir. Daha da kötüsü bu marazı normal kabul edip, onunla yaşamaya alışmış durumdayız. Ne yaptığımızı hatırlar gibi olduğumuzda da, günümüzde başka bir işe yaramayacağımızı düşünüp kendi köşemize çekiliyoruz. Kaybettiğimiz sadece geçmişimiz değil. Hatırlayamıyoruz, ama asıl vahimi hatırlamak istemiyoruz. Yani irademiz de kaybolmuş durumdadır. Bugünkü perişan halimize bakıp, ya kendimizi inkâr ediyoruz ya da geçmiştekilere bugünün suçunu yüklüyoruz.
"Kimiz?" İki asırdır bu soruyu her an, her gün soruyor, cevabını ise çılgınca bir ataletle başkasından bekliyoruz. Bu soruyu ve cevabını hep bizden öteye taşıyoruz. Soruyu başkasına sorduktan sonra, cevabını bizim vermemiz mümkün mü? Halbuki teslim etmemiz gereken şey, bu kayıplığın, yitikliğin bizim kendimizle ilgili olduğudur. Kaybedilmedik, kaybolduk. Birileri yitirmedi, biz yitirdik. Zayıf isek onun suçlusu da ilk önce biziz. Zebûn isek, bizi biz kendi ellerimizle bu hale getirdik.
Düşmeyene kim ne yapabilir? İtiraf edelim, biz düştük ama kendi ayaklarımız yokmuşçasına hâlâ başkasının yardım elini beklemekteyiz. O halde kaybettiğimiz sadece imânî bir hayat, insanî bir medeniyet değil. "Kendimiz" olmayı unuttuk evvela. Ondan sonra kendi şerefimizi, kendi dünyamızı, kendi medeniyetimizi, kendi renklerimizi, kendi tarihimizi, coğrafyamızı, zevklerimizi.
Devamı: https://www.dunyabizim.com/alinti/asil-kaybettigimiz-madd-guc-degil-ahlktir-h25404.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.