Aman kör olmasın…
Yıllar önceydi... Bir televizyon için sokak röportajları yapıyordum, soru şuydu: “Engelli birisiyle evlenmek ister misiniz?” Onlarca değişik cevap aldım tabii. Fakat birisini hayatta unutmam mümkün değil. Genç bir kızdı, “engelli birisiyle evlenmek ister misin” deyince, “kör olmasın yeter” demişti!...
Benim ışıkla ne işim olur…
Uzun hikâye, ayrıntıları geçeyim. Kör bir arkadaşla aynı evi paylaşıyorum. Ama onun kör olduğu benim aklıma hiç gelmiyor. Niye gelsin ki ayrıca, onun bile aklına gelmiyor... “Herkesin bir zaafı var, ben de görmüyorum işte” diye konuşan bir arkadaşım. Neyse… Bir gün akşam eve geldim hol, koridor, antre her neyse onun adı, ordan salona geçip ışığı yaktım. Gözüme görünüyorlar sandım, ev arkadaşım arkada bir yerde kös kös oturuyor. Işığı yakar yakmaz görünce arkadaşımı bir şok yaşadım. O şaşkınlıkla “Ne yapıyon oğlum orda” demişim. “Hiiç, oturuyorum öyle” dedi. O laf üstüne ben “e ışığı niye yakmadın” deyince, bizimkisi “sen de bi'tuhafsın abi, benim ışıkla ne işim olur” demez mi...
Çaktırmadığıma bakma eziz dostum, o gün bugündür başka bi'adamım.
Birazcık hüzün…
Bir dostum vardı; kör. 14 yaşında bir kız. Uzun ve tatlı muhabbetimizin bir yerinde “hüzünlüysek komik şeyler yapmak lazım” demişti.
Nur olsun.
Şimdi kemerlerinizi bağlayın lütfen.
Bilenler bilir evliyaullahtan Hasan Aycın var. İstanbul’dan dünyayı tebessümle seyreden bir büyük sanatçı.
Geçtiğimiz günlerde, gecenin bir yarısında Hasan Aycın aradı. Hal hatır muhabbetinden sonra, “yahu” dedi, “bugün senin kör bir arkadaşınla tanıştım, onun yüzünden çizmeyi bıraktım, yazmayı bırakıyorum!” “N’oldu üstad bile diyemeden Cuma ile beş saatlik muhabbetin finalini anlattı.
Devamı için: http://www.milatgazetesi.com/Hayat-guzeldir/69697#.VWMNkk_tmko
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.