Kelime dediğiniz, insanda bir meselenin ifadesi için harekete geçen tüm merkezlerin ortaya çıkardığı şey. Bir mesele sizin zihninizde şekillenmeye başlar, onu tasavvur eder, tasvir eder, kuvveden fiile çıkarır, göğsünüzden onayını alır, sonra onu açık edersiniz. Söz, bir beden kazanmış olarak açık edilir. Aslında biz kelimeleri davet ederiz ve onlar bize verilir. Verilen o kelime üzerinde düşünürüz. Bugün bizi düne göre daha güzel kılan bir eylemimiz varsa, kendisinde değer olan birtakım kelimeleri hayatımıza kattığımızdan, onlarla hemhâl olduğumuzdandır. Kelimeyle hemhâl olmak, kelimeyi tanımakla başlar, o tanışıklık tefekkürle sürer, eyleme dönüşür. Sözle hemhâl olunduğu için hayatımıza da bir bütünlük gelmiştir.
Sözü kelimelerden âzade kılmak mümkün değil; insanın da sözün de kaimiyeti kelimelerle. Siz bir kelimeyi insana dönüştürme ameliyesini ne ölçüde başarabilmişseniz, o kelime o kadar size aittir. O kelime, aynı ölçüde dilinizi bütünler. Kelimeyle ve dahi sözle hemhâl olunmuşsa hem kelime kıymetlenir hem insan. İnsanın özünü, sözünü ettiğimiz ‘hamd makamı’na taşıması, hemhâl oluşla mümkün. Kelimeyle o kadar hemhâl olmuştur ki insan, söz, insan kalbinde özel bir yer edinir.
Söz, hayata dönüştüğü vakit, gerçek mânâda bir bilgi hüviyeti kazanır. Hikmet ise, kelimelerin kalbe nüfuz etmesidir; kelimelerin kalbi fethiyle gerçekleşen bir hadisedir. Hikmeti olmayan söz, yüktür. İstiflenmiş, balyalanmış ve bir yere yığılmış ama aralarında geçişlilik taşımayan ve kendi içinde nizam ve intizamdan uzak bir karmaşalar yığınından söz etmek mümkün o vakit.
İnsanla hemhâl olmuş söz, hakikate dönüşür ve mutlak bir etki vücuda getirir. Oradan çıkacak muhabbet de, Allah’ın hatırını gözetecek bir muhabbet olmuş olur. Allah’ın isimlerinden tecelli alanlar kalbiyle konuşur, hakiki söze yönelir. Orada ebedî olan vardır, ebedî olanla hemhâl olunur.
Allah her insanda -o insanın meşrebine göre- bir ismi ile tecelli eder; kiminde ise birçok ismiyle. Her bir insan tekinde o tecelli/tasavvur ayrıdır. Her bir insan teki de sözüyle/gönlüyle özeldir. Dolayısıyla aynı kelimenin tasavvuru, iki insanın zihninde ve gönül dünyasında başka olabilir. Siz kendi anlayışınıza ve yoğuruşunuza göre kelimeye bir ahenk, bir anlam, hatta bir ahlâk verirsiniz; başka birisi de, başka bir anlam verecektir. İşte onların kesiştiği, kelimeye yüklenen anlamların buluştuğu yerde, iki insan bir ‘değer’ ortaya koymuş olur. Sizin güzelinizle öbürünün güzeli birleşir, başka bir güzel oluşur. Güzeller birbirini etkiler, severler birbirlerini. Yağmurun güzelliği ile toprağın güzelliği bir araya gelir, o iki güzel ayrılsalar da geride muhabbetlerinin kokusu kalır. Yağmurun güzelliği ile kalbin güzelliği buluşmuştur.
Devamı için: http://www.milatgazetesi.com/Sozumuzle-hemhl-oluruz/72246#.VeQ-rvntmko
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.