Teoride bu durumda bir yanlışlık yok. Fakat gördük ki radikal ve ılımlı kategorilerine kimlerin hangi sebepten sokulacağı oldukça keyfi bir şekilde belirlenmekte. Çoğu zaman umumun ittifak edebileceği özellikler kriter olarak alınmamakta, kategoriler siyasileştirilmekte ve karşı tarafın sindirilmesi ya da ortadan kaldırılması için araç olarak kullanılmakta.
Son olarak Libya’daki darbeyi, savaş suçlarını ve gayrimeşruluğu aklamak için Arap dünyası ve Batı’da bazı kesimlerin bu kategorilere başvurduklarını gördük. Libya’da kim radikal, kim ılımlı? İdeolojiden gidelim. Diyelim ki Libya’da en radikal grup DEAŞ. DEAŞ’la savaşmak suretiyle Libya’daki varlığına son veren güç, Ulusal Mutabakat Hükümeti yani meşru hükümetti; Hafter değil. Genel kabul gören yaklaşıma göre ikinci sırada gelen radikaller, Selefiler (Medhaliler) olarak kabul edilebilir. Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri’nin mahluku olan bu radikal yapı Libya’da Hafter’in yanında meşru hükümete karşı mücadele ediyor. Eğer radikallik ayırt etmeden şiddet kullanmak ise Libya’daki hiçbir güç Hafter’in radikalliğine yaklaşamaz. Hal böyleyken meşru hükümetle mücadeleyi radikallerle hatta teröristlerle mücadele olarak paketleyip pazarlamaya çalışan Hafter ve destekçilerine ideal bir dünyada radikal-ılımlı ayrımından ekmek çıkmaması lazım. Zira bölgedeki radikalizmin kaynağı BAE gibi ülkelerin Libya’daki yansıması olan Hafter, Libya’daki radikalizmin baş kaynağıdır.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.