Yaklaşık bir aydır tedavi gördüğü hastanede geçen Cuma günü hayatını kaybeden tarihçi, yazar ve felsefeci Mehmed Niyazi Özdemir son dönem Türkiye’sinin yetiştirdiği önemli entelektüellerden biriydi. Eserlerinde milli konuları işleyen, Türkiye’nin sosyal yapısı üzerine düşünceler üreten Özdemir, son onlarına kadar yazmayı sürdürdü. Kitapları kadar, uzun yıllar sürdürdüğü gazete makaleleriyle de bugünden yarına kalacak önemli görüşler, açılımlar serdeden yazar, yakın dönem Türkiye’sinin sanat, edebiyat ve siyaset dünyasının önemli şahitlerinden biriydi.
Ne yazık ki Türkiye’de biyografi ve hatırat kitaplarının sayısı az. Yetişmiş önemli değerlerimiz bir bir dünya sahnesinden çekilirken, pek çok hatıra, anı, bilgi ve tecrübe kayıtlara geçemeden onlarla birlikte ebediyete uğurlanıyor. Umarız, Özdemir’in kişisel serüveni unutulmaya yüz tutmadan, kayıtlara geçirilmekte geç kalınmaz.
İLK MAKALE: VATAN
Mehmed Niyazi Özdemir, Moxburg Üniversitesi’nde Prof. Dr. Ditrich Pirson’un yanında “Türk Devletlerinde Temel Hürriyetler” konulu doktorasını 1976’da tamamladı ve 1988’e kadar Almanya’da kaldı. “Vatan” başlıklı ilk makalesi 1967’de Milli Hareket dergisinde okuyucuyla buluşan Özdemir’in köşe yazıları, Tercüman, Türkiye ve Yeni Şafak’ın da aralarında bulunduğu çeşitli gazetelerle Yeni Hafta, Nizam-ı Alem, Türk Yurdu, Ufuk Çizgisi, İnsan ve Kainat, Türk Edebiyatı dergilerinde okuyucuyla buluştu.
VAROLMAK KAVGASI
“Çanakkale Mahşeri” romanıyla 1999’da Türkiye Yazarlar Birliği Roman Ödülüne layık görülen Özdemir, 2000 yılında ise Türk Ocakları Osman Turan Türklük Araştırmaları Armağanı’nı aldı.
Devamı: http://www.star.com.tr/kultur-sanat/bir-tarih-daha-goctu-haber-1342408/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.