Merhum Erol Olçok, 2013 yılında bir reklam filmi yapmıştı. Bayrak tek bir partiye ait olamaz diye yasaklanmıştı o film.
Yayınlanmayan o reklamı, Türkiye olarak yaşadık 15 Temmuz gecesi.
Bu reklamdan geriye kalan iki kelime var şimdi dilimizde: kader ve keder.
Yasaklanan reklam, “çakalların gecesi”nde gerçek oldu.
Tıpkı reklam filmindeki gibi bayrak inmesin diye dört bir yandan koştu esnaf, memur, işçi, öğrenci, akademisyen, gazeteci, çiftçi, ev kadını…
Reklamda çiftçiler hasatlarını bırakıp koşmuşlardı bayrağı göndere çekmek için.
Gerçek hayatta ise Kazanlı köylüler başımızın üstünden uçan F16’ları durdurmak için, araba lastiklerini, saman balyalarını, mahsullerini yaktılar.
Merhum Erol Olçok, yazdığı metnin gerçekleştiğini görseydi şaşırır mıydı?
Türkiye’de hayat, sanatı geride bırakan bir enerji ile akıyor diye düşünür müydü?
Düşünürdü. Çünkü merhum, reklam filmine kınasını yarım bırakan gelini dâhil etmemişti. Ama Türkiye, söz konusu vatansa gerisi teferruattır, diyen gelinler ve damatlarla doluydu ve onlar o gece, kendi düğünlerini bırakıp meydanlara koştular.
Devamı için: http://www.nihayet.com/genel/bu-bir-reklam-degildir/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.