Hele ki, her şeyin cinsiyet üzerine kurulmuş olduğu, teşhirciliğin zirve yaptığı, gençlerin okul, iş ve sokakta hoyratça birlikte olduğu ve şehevî arzuların körüklendiği bir zamanda bu durum daha da şaşkınlık vericidir.
Bunun nedenleri üzerinde aileler ve devletin yeterince düşündüğünü zannetmiyoruz. Düşünselerdi, 2001’de ortalama evlilik yaşı 26 iken, bugün 28’e yükselmezdi. Evlenmek istememek ciddi bir dert! Evlenmek isteyip evlenememek ise trajedi!
Gençler evlenmenin önündeki engelleri sıralıyor. Nedenler fâcia!
Tamam, mesele büyük ve buraya kadarını biliyoruz! Peki, fail kim yahut kimler ve çare ne?
Lafı uzatmaya gerek yok. Sıkıntının iki faili var: Aile ve devlet! Bu hususta ikisi de üzerine düşeni yapmak yerine işi yokuşa sürüyor, güçlük çıkarmak için habersizce el birliği yapıyorlar.
Ülke ekonomisi büyüsün ve istatistikler bizi büyük göstersin yarışına girdiğimizden bu yana değerlerimizi adım adım ellerimizle yıktık. Kabul ediniz, görgüsüzleştik, tüketim canavarına döndük, israf yarışında birbirimizi ezdik!
Ardından da ne ihtiyaçlar bitti, ne de biz tatmin olduk! Ne kazanmasını becerebiliyoruz, ne de harcamasını! Tarlaları istila eden çekirge sürülerine benziyoruz. Bu sonu gelmez ihtiras ne bir sınıfa ait, ne de bir bölgeye… Yüz yıldır bizi sömüren mason dönmeler hariç yediden yetmişe herkese…
Adam daha dün yatacak yatağı bile olmaksızın kör bir odada aile kurmuş. Aynı adam şimdi çocukların evliliği için servet istiyor. 2 metre beze gelin olmuş kadın, şimdi çocuklar için saraylar, şatolar talep ediyor. Bu görgüsüzlük değil de ne?
Eskiden istidadınız ve imkânınız varsa okur, yoksa hangi sanata yatkınsanız oraya gönderilip meslek sahibi olurdunuz. 12’sinde çırak, 15’inde kalfa, 18-20’de usta çıkardınız. Askerden evvel sözünüz kesilir, düğününüz bile yapılırdı. Usta yanında istihdamınızı sürdürür, istemiyorsanız da size iş kurardı. 28 Şubat melaneti geldi, tüm düzen 5+3 ile bozuldu. Dertleri belliydi.
Bunun nedenleri üzerinde aileler ve devletin yeterince düşündüğünü zannetmiyoruz. Düşünselerdi, 2001’de ortalama evlilik yaşı 26 iken, bugün 28’e yükselmezdi. Evlenmek istememek ciddi bir dert! Evlenmek isteyip evlenememek ise trajedi!
Gençler evlenmenin önündeki engelleri sıralıyor. Nedenler fâcia!
Tamam, mesele büyük ve buraya kadarını biliyoruz! Peki, fail kim yahut kimler ve çare ne?
Lafı uzatmaya gerek yok. Sıkıntının iki faili var: Aile ve devlet! Bu hususta ikisi de üzerine düşeni yapmak yerine işi yokuşa sürüyor, güçlük çıkarmak için habersizce el birliği yapıyorlar.
Ülke ekonomisi büyüsün ve istatistikler bizi büyük göstersin yarışına girdiğimizden bu yana değerlerimizi adım adım ellerimizle yıktık. Kabul ediniz, görgüsüzleştik, tüketim canavarına döndük, israf yarışında birbirimizi ezdik!
Ardından da ne ihtiyaçlar bitti, ne de biz tatmin olduk! Ne kazanmasını becerebiliyoruz, ne de harcamasını! Tarlaları istila eden çekirge sürülerine benziyoruz. Bu sonu gelmez ihtiras ne bir sınıfa ait, ne de bir bölgeye… Yüz yıldır bizi sömüren mason dönmeler hariç yediden yetmişe herkese…
Adam daha dün yatacak yatağı bile olmaksızın kör bir odada aile kurmuş. Aynı adam şimdi çocukların evliliği için servet istiyor. 2 metre beze gelin olmuş kadın, şimdi çocuklar için saraylar, şatolar talep ediyor. Bu görgüsüzlük değil de ne?
Eskiden istidadınız ve imkânınız varsa okur, yoksa hangi sanata yatkınsanız oraya gönderilip meslek sahibi olurdunuz. 12’sinde çırak, 15’inde kalfa, 18-20’de usta çıkardınız. Askerden evvel sözünüz kesilir, düğününüz bile yapılırdı. Usta yanında istihdamınızı sürdürür, istemiyorsanız da size iş kurardı. 28 Şubat melaneti geldi, tüm düzen 5+3 ile bozuldu. Dertleri belliydi.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.