Çocuklara yönelik taciz ve tecavüz vakaları medya gündeminin değişmeyen maddelerinden birini teşkil ediyor. Bu yüz kızartıcı suçlar, medyada sıklıkla yer almadığı geçmiş yıllara göre şimdilerde daha fazla mı artış gösterdi emin olamıyoruz. Ne de olsa kadim zamanların aile denetimleri şimdilerde yerini medya ifşalarına bıraktı. Eskiden talihsiz çocuğu “âleme rezil etme” tehdidiyle susturan tecavüzcü, şimdilerde kendisi bütün dünyaya rezil olma korkusuyla tanıştı.
Kadim zamanlarda geniş aile içinde büyüyen çocuğu annesi ve babası koruyamıyorsa ninesi, dedesi, her yaşta akrabası koruyabilirdi. Dahası, mahallenin -birçok açıdan eleştirdiğimiz- perde arkası kontrolleri oyuna dalan çocuğu sarar sarmalardı dış tehditlere karşı. Aile yapımız değişen şartlarda yine bağlarını koruyor; ancak araya bakıcılar, yardımcılar, bakım ve eğitim kurumları girdi. Çocuğun ses tonundan yüz ifadesine, geçirdiği kaygı uyandırması gereken değişimi elbette önce annesi ve babası fark etmeli diye düşünürüz. Fakat işte, yakıştıramama, konduramama, zorlu bir süreci başlatacak adımı atmaktan çekinme gibi hallerin yanı sıra bir de toplum baskısı eklendiğinde, adeta aşikâr olana da yumuyor gözlerini aile büyükleri.
Devamı: http://www.gercekhayat.com.tr/yazarlar/cocugun-felaketi-olan-terbiye/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.