Dert Risalesi...

Bir derdin var mı?
Derdi olana varlığa insan denir.
Dertlenir insan...
Dert edinir insan...
Derdi yoksa 
Ödünç dert edinir insan.
Bazen dertleri çalar.
Dert alır ve dert satar.
Derdinin peşine düşer... 
Derdi arayışıdır... 
Derdi varlığının anlamıdır...

İnsan için dertlerin bitmesi en büyük arzusudur. Halbuki bilmez ki derdi biterse kendisinin varlık nedeni ortadan kalkacak.

Bazen "derdim bitti" dediği anda bakar ki derdin büyüğü kendisini bekliyor.

Derdini taşımaya gücü yetmediğinde insanları çağırır, kaldırmaya ve birlikte yüklenmeye davet eder. Çoğu kez derdine ortak aradığında kimseyi bulamaz.

Başkalarının derdiyle dertlenen insanlara dost denir. "Açma yaram derin derin/ Dermanını bilen gelsin/
Başka tabipler istemem/ Beni derde salan gelsin"

İnsanların çoğu birbirini dertleriyle başbaşa bırakırlar. Seyrederler; adam derdiyle ilgili ne yapıyor, diye. Bir gösteri izler gibi izlerler. Adam derdiyle baş ederse hemen koşuşuverirler, ortaya çıkan ranttan bir şeyler devşirmek için. Yok eğer Adam, derdinin altında kalıp ezilirse, cenazesini kaldırmak için isteksizce kalkarlar, yerlerinden...

İnsanın yüklenemeyeceği dertleri yükleyen Allah, insanın yüklenemeyeceği dertleri yüklenmek için gösterdiği çaba karşısında şaşırıp kalır.

İnsanlardan bazıları birbirlerinin dertlerini hafife alırlar, gülerler, alay ederler.

Bazen de insanlar, diğer insan veya insanları yüklendikleri dertlerden vazgeçirmeye çalışırlar. Bu da yetmez kızarlar, bağırırlar, işkence ederler, sürgün ederler.

Dertlerin bazısında insan; kurtuluşu arar, mutluluğunu bu dertlerini çözmesine bağlar.
Oysa ki insanın dertlerinin bazıları onun başının belası oluverir, çıkmazlarına dönüşür, bir ömür adadığı dertlerin cehennemi olduğunu gördüğünde büyük pişmanlık onu beklemektedir.

Dertler vardır ki insan dertlendikçe ruh yücelir, insan insanlaşır, cennetine dönüşür.

Dertler ile dertlendikçe her daim yol açılır. Gitmek istediği yere engel yoktur. Aşılmaz gibi görünen engeller aşılır.

Derdini terennüm etmek, paylaşmak, anlatmak ister insanoğlu... Konuşur... Yazar... Resim çizer... Film çevirir... Tiyatro oynar... 

Ve bazen susar. Evet, susmak derdinin en büyük ifade biçimine dönüşür. "Benim yaralarım tuzum tuzum der/ Bir derdim var bin dermana değişmem"

İnsanın derdi fedakarlık ettiği oranda, adandığı ölçüde değer bulur. Uğruna ölünen dertler en değerlileridir. Malı, zamanı, işi, gücü uğruna feda ettiği oranda derdi değer kazanır. İnsanlar o zaman bu dert için yola çıkarlar, yardım ederler.

Dertlerine yanmak, var oluşların en büyüğüdür. Yanmak; aydınlıktır, çoğalmaktır. "Derdim çoktur, hangisine yanayım/ Yine parelendi yürek yarası..." 

Bazıları dertlerini çok severler, şikayet etmezler. Dertleri uğrunda başlarına gelene sabrederler. Canı, malı, zamanı ile dertleri için sarfederler.

Bazıları vardır ki dertlerinden nefret ederler. Dertler kurtulunması gereken cezalar ve derdin çekildiği yerler zindana dönüşür.

Dertlerin devası- dermanı genelde dışarda aranır. Ülkelerde- tapınaklarda- malda- makamda- hastahanelerde- silahta derman aranır. 

Derdin en büyük dermanı Allah'tır. Allah ise bu dermanı insanın benliğine yerleştirmiştir. Dönüp kendisine bakmalıdır, insan... Aklına- kalbine- nefsine- geçmişini ve yaşanan anına... Dert insandadır ve dahi derman da insandadır.

Sahi,
Bir derdim var,
Dertlenir misin?
Yoksa
Benim bir derdim var,
Bana yeter mi diyorsun.
Dertlerimizi orta yere koyalım.
Dertlerimizi harmanlayalım.
Herkes derdin bir yerinden tutsun.
Derdimizi hayattaki uygun yere yerleştirelim.