Fuarlar, Tanıtım ve Şehir üzerine

 Yıllardır, şehirlerin tanıtımı amaçlı fuarlar düzenleniyor.

Düzenlenen fuarlar, sadece bir şehre mahsus ise, şehrin her yönüyle tanıtımı esas alınıyor.

Karma şehirlerin tanıtımı söz konusu ise, şehrin en öncelikli özelliklerinin vitrine konulduğu fuarlarda esas amaç, gelenlere şehrin özelliklerinin anlatılıp, şehirlerin tanıtılarak, hem ekonomi hem turizm alanında kazanımlar sağlanmasıdır.

Fuar, bir yönüyle şehrin teşhiridir, birçok alanda şehre ait mevcut değerlerin toplamının herkesçe bilinmesidir, iş adamlarını kendi şehirlerinde yatırıma davettir.

Fuarlar, memleketine hasret insanın doğduğu, büyüdüğü, gençliğini geçirdiği ve kimi sebeplerle uzak düştüğü topraklarından esintilerle kendi özlemini insanıyla, dostuyla giderme vesilesidir.

Fuarlar, şehrin tarihî değerlerinin korunmasının ölçüsüdür. Dünden bu güne gelen tarihî mirasın geleceğe devrinin ne derecede olduğunun göstergesidir.

Fuarlar, birkaç günlüğüne olsa bile, bir şehrin ya da şehirlerin farklı mekânlarda havasının teneffüs edilmesidir.

Fuarlar, şehrin-şehirlerin aynasıdır, görünmeyenlerin bilinmesidir.

Günümüz anlayışında düzenlenen fuarlar ticarî hedeflerin merkezinde, üretilenlerin pazarlanmasının daha önemli olduğu, eskiden düzenlenen panayırların gelişmiş şeklidir.

Birçok fuar, yaşamın olmazsa olmazı haline getirilen ürünlerin şehrin değerleriyle maskelenmiş, makyajlanmış etkinliklerin ardında pazarlanma stratejisiyle hedef kitleye adeta habersiz biçimde sunulmasıdır.

Fuarlarda edindiğim izlenim, fuara katılan hedef kitlenin kültürel, edebî, entellektuel, eğitim ve diğer hususlarına göre düzenlenen etkinliklerin tümünün temelinde yaşadığımız çağın çok kazanma hırsı yatmaktadır.

Katıldığımız bir çok etkinlikte halk oyunlarının davul-zurna eşliğinde oynandığına şehadet ettik.

Kimi zaman eline mikrofon alanın saatlerce kendisini dinleyenlere şarkılar-türküler söylediğini gördük.

Halaya duran, müziğe kendisini kaptıran kitlenin çokluğuyla övünenlerin, “İşte bizim kültürümüz” diye övünmeleri karşısında duyduğum tiksintiyi dile getirmem, okura saygısızlık olduğu için sadece memnuniyetsizliğimizi ifade etmek istiyorum.

Bir şehrin kültürü-sanatı, halk oyunuyla, birkaç şarkı-türküyle sınırlandırıldığında, ortaya çıkan tabloda görünen korkunç manzara, şehrin dününe,  tarihine, kültürüne, edebiyatına, sanatkârına, fikir adamına hakaretin en âlası olanındandır.

Kültürden nasibini almamış olanların şehri tanıma ve tanıtma meşgalesiyle bir alakaları söz konusu değildir, aslında. İstenen bu fuarlardan ve etkinliklerden ne derecede nemalanmadır, öz itibariyle.

Genelde şehirlere mahsus fuarlarda ve etkinliklerde dönemin o şehir milletvekillerinin katılması, iş adamlarının bulunması, her zaman ola gelen adettendir. Her şey onların etrafında döner ve adeta şehre dair yapılan etkinlikler, güler yüzlü-mütevazzı-herkesle tokalaşan simalar içindir. Bu günler, bu tarz manzaralar için kaçınılmazdır.

Elde tutulan mikrofonlardan,   görüntü çeken kameralarda n, fotoğraf makinelerinin deklanşörüne basan gazetecilerden memnuniyet duyanlar, açıklamalarından sonra görünmezliğe karışır, tekrar sevenleriyle buluşma için.

Sahi bu şehirleri tanıtmak amaçlı fuarlarda neden şehrini tanıtma için emek harcayan, çaba gösteren, kitap yayınlayan ve sonuçta bu şehirler için gecesini gündüzüne katan araştırmacılar, yazarlar, şairler davet edilmiyor?

Davet edildiklerinde davetlere icabet mi edilmiyorlar, telefonları mı bilinmiyor? Yoksa davet edilen sayısında üç-dört kişilik kota mı var? Emin olun bunu hala çözebilmiş değiliz.