Bugün Dünyabizim Kitap Söyleşileri'nde Gökhan Özcan’ın dingin dünyasına misafir oluyoruz.
Dünyabizim Kitap Söyleşiler’inde bugün Gökhan Özcan’ın derin ve dingin dünyasına uzanıyoruz. Albatros, Birey, İkindi Yazıları, Ârâf, Hece, Kaşgar, Mavi Kuş gibi dergilerde yazıları yayınlanan Özcan’a pek çoğumuz Hiçbişey, Atmışikiden Tavşan, Ruh yordamı, Günlerin Gölgeleri, Göz Ağrısı ve Serçe Parmağı gibi deneme ve öykü kitaplarından aşınayız. Elbette Gerçek Hayat dergisi ve Yeni Şafak gazetesindeki köşe yazılarını da bunlara eklemek lazım.
Yazılarıyla bizi gündelik koşuşturmaların dışına çıkaran, gelip geçici meşguliyetlerden bir nebze de olsa uzaklaşmamızı sağlayan, sürekli değişip dönüşen gerçeklere mukabil değişmeyen ve mutlak olan hakikatlere davet eder Gökhan Özcan. Sözü kendisine bırakalım:
Şu an başucu kitaplarınız hangileri? Döne döne okuduğunuz kitaplar var mı? Tabii niçin bunlar?
Sezai Karakoç'dan özellikle Şahdamar Körfez Sesler'i, İsmet Özel'den Erbain, Bir Yusuf Masalı ve Üç Mesele, rahmetli Cahit Zarifoğlu'nun Yaşamak kitabı... Yine Edip Cansever, Oğuz Atay, Exupery, Kurt Vonnegut kitapları... Az ama sürekli kılmaya çalışarak tefsir, hadis, İslam tarihi... Hazreti Mevlana'dan İmam Gazâlî'ye, Yunus Divanı'ndan Mısrî'ye, Fütuhat-ı Mekkiyye'den Ruh-ul Beyan'a kadim metinler... Ayrıca Chittick, Gai Eaton, Martin Lings, Seyyid Hüseyin Nasr ve olabildiğince Guenon... Özel olarak da Ayşe Şasa ve Muhyiddin Şekur kitapları ve merhum Tosun Bayrak'ın Esmaü'l Hüsna kitabı ... Burada unuttuklarım da vardır mutlaka... Hem başucu kitaplarım, hem de döne döne okuduklarım bunlar... Hem bana iyi geldikleri için, hem eksiklerimi gidermek, boşluklarımı doldurmak için...
Çalışırken, yolculuk yaparken veya okurken ne tür müzikler dinlersiniz?
İlle şu tür olsun diye bir tercihim yok, o sıra beni çeken şey ne ise ona bırakıyorum kendimi. Tasavvuf musikisi de olabilir, klasik müzik de... Alaturka ya da nefesler de olabilir. Hatta belki film müzikleri, caz ya da rock... Önemli olan yapılan işin ticari olmaması, belli bir seviyeyi tutturması ve duygusunu aktarmayı başarması... Okurken pek müzik dinlemem, bu hem müziğe, hem kitaba haksızlık olur gibi geliyor bana... Belki de ben iki şeyi bir arada yapamayanlardanım.
Nasıl okumayı severseniz? Sizin için ideal bir okuma biçimi ve ortamı var mı?
Daha ziyade gece geç saatlerde okuyorum, etraf sessizleşince... Ama genel olarak kitap okumak için özel şartlara ihtiyaç duymam. Kitabın yanında iyi demlenmiş çay olursa gayet iyi olur. İyi demlenmiş kitap ve iyi demlenmiş çay... Loş ışıkta oturmayı sevdiğim için kitap okurken lokal aydınlatmaya ihtiyaç duyuyorum, şimdilerde bir de yakın gözlüğüne... Yavaş ve dikkatle okurum, sürümden kazanmaya çalışmam. Şunları şunları mutlaka okumak lazım gibi dolduruşlara gelmem. Hazır listelere, okuma sırası dayatmalarına itibar etmem, bunları çok ciddiye de almam. Kitap seçmeyi kitap okumaya dahil bir arayış olarak görür ve öğretici bulurum. Okuma listem güncel kitaplardan oluşmaz çoğu zaman, kitaplarımı kendim seçmeye, kendi ihtiyaç ve yönelimlerimle onları arayıp bulmaya çalışırım. Sezgilerimi de önemserim, bazı kitapların beni çağırdığını hissederim, bunu önemser, peşlerine düşerim. Bazen bir kitap beni götürüp başka bir kitabın kapısına bırakır. Otobüste, trende, hareket halinde iken okuyamam, bu pek iyi gelmiyor bana. Etrafı seyrederim daha çok, o iyi geliyor.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.