Eline o kâğıtlardan tutuşturun bakalım soluğu nerelerde alacaklar. Gözleri acaba kimleri görecek, kimleri görmezden gelecekler.
Elbette para hiç olmasın demek istemiyorum. Ayrıca her şeye rağmen cümlemi o mânâda yanlış anlamanız beni sevindirir. Keşke hiç paranın olmadığı bir dünyayı düşleyecek kadar derinlikli bir dünyam olsaydı. O derinlik altınınızı, gümüşünüzü sakladığınız kasanın, çeklerinizi senetlerinizi kilitlediğiniz çekmecenin, paranızı korumaya aldığınız cebinizin ya da cüzdanınızın derinliğine hiç benzemez. Keşke kazandığı parayı kalbine ve vicdanına değil, cebine ve cüzdanına yerleştirebilen insanlar dünyaya hâkim olsa. Fakat para öyle akıl çelici bir araçtır ki, kendini bir anda amaç haline getirir.
Ne kadar çok şeyi elinde bulundurduğu ile alabiliyorsa insan kendini mutlu ve zengin kabul ediyor. Gerçekte öyle midir, hayır. Görece olarak öyle olabilir, lakin paranın tahrik gücü bir süre sonra tahrip gücüne dönüşür. Beyin başka türlü çalışmaya başlar. Kişi kazandığı paranın ve malın mülkün kendisine ait olduğunu, kimseyi ilgilendirmediğini düşünmeye başlar. Zamanla bu “kimse”nin içine din de dahil olur.
Parasına kıyamayan sözde dini bütün vatandaş, bütün gücünü namazına vererek o açığı namazla kapatmayı dener. Fakat nafile! Nafile namazlar bile nafiledir. Biriktirdiğinden ihtiyaç sahiplerine vermeden bu boşluğu kapatamaz. Boşuna Kur’an birçok ayette “namazı kılın” ifadesinden hemen sonra “zekât verin” diye emir buyurmamıştır.
Devamı: https://www.milligazete.com.tr/makale/3006610/huseyin-akin/paranin-tasallutundan-kurtulun-rahatlayin
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.