Her iki tarafın argümanları ve de hakikatle olan rabıtasını öğrenebilmek için o akşam ne yazık ki ben de birkaç saatimi televizyonun başında geçirdim.
Aslında ortada tartışma, tenkit nev’inden bir şey de yoktu.
Bu sadece işin bahanesi gibiydi.
Sevgisiz ve merhametsiz bir tartışmaya şahit olduk o akşam. Umudum benden şikâyetçi oldu. Çünkü onu çok üzmüştüm. Ebubekir Sifil daha konuşmanın başında bu tür mevzuları konuşup tartışmanın yerinin televizyon ekranlarının olmadığını belirtti.
İyi güzel de öyleyse kendisinin ne diye orada olduğunu belirtmedi.
Caner Taslaman ve Ebubekir Sifil her ne kadar bu tartışmanın hakikate ulaşma hedefi dışında bir hedef taşımadığını söyleyip, bu söylemlerini duaya dönüştürdülerse de programın seyri hiç de niyazda bulundukları şekilde cereyan etmedi. Dış sıkma, kaş kaldırma, müstehzi gülüş, inceltilmiş tahkir eksik olmadı tartışmalardan. Özellikle Ebubekir Sifil’in kendi bilgisine güvenmiyormuş gibi karşısındaki kişinin yetersizliğine ve utanmazlığına ikide bir sataşma tonunda atıfta bulunması dikkat çekiciydi. Caner Taslaman’ı ithamlarla alt etme yolunu seçti ki bu hiç de doğru bir usul değildi. Her iki konuşmacı da birbirlerine karşı önyargılarla dolmuştu.
Zira bu tartışma programı, öncesinde sosyal medyadaki karşılıklı salvolarla fitili tutuşturulmuş bir programdı.
Saatler süren program boyunca tartışmacıların hiç biri “yanılmışım”, “yanlış düşünmüşüm” demedi.
Oysa insan yorumlarında ve kanaatlerinde hata yapabilen bir varlıktır.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.