Edebiyat ve sanat âleminde ne olup bittiğini merak eden var mıdır hâlâ bilmiyorum. Eminim benim gibi çölde vaaz ettiği duygusuna kapılan çok kişi vardır. Konuşurken birbirimizi dinliyoruz mu ki yazarken birbirimizi takip edip yazılanlara göz kulak olalım. Elbette ramazan rahmet ayı, tabii ki ümitsizlik girdabına kapılmamamız lazım. Geçen gün bir kitapçı dükkânını gezerken sevgili dostum Cengizhan Orakçı yemin eder gibi elinin biri kitaba yaslı biçimde şöyle demişti: “Kitaplara tutunarak yaşıyorum!”
Kitap engelli rampası gibi. Kimimizin yürüme, kimimizin görme ve işitme, kimimizin de düşünme engelini ortadan kaldırıyor. Yedi İklim Yayınları’ndan bana “sana seslenmek istedim” şiir kitabını gönderen Fatih Memiş adeta bir mektup sıcaklığında dertleşmek istiyor: “İşte bu eksilen ben / Kendi oyununa yabancı / Ve gereğinden fazla dalgın” derken aynı tutunma duygusunu yaşıyor gibi. “Üstelik Sarışın” kitabıyla ilk şiir kitabını okuyucuyla buluşturan Cengizhan Genç’in, “Bazı insanların bildiği bazı yağmurlar yağıyordu / Yuvarlanarak tamamlanan bir şeyin / Şaşırtıcı dengesizliğine” dizelerinde okuyucu ile orta bir yerde buluşma arzusunu hissettim. Bazı yağmurları yazanla okuyan müşterek bilirler, yanlış değil.
Devamı: https://www.milligazete.com.tr/makale/2506296/huseyin-akin/yazmaktan-otesi-yok
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.