Cesetlerin çoğu tanınmaz halde.
Sebepler de cesetler gibi dört bir yana savrulmuş.
Herkes neden ve niçin diye beyhude yere sorup sesine ses arıyor.
Sadece dirilerimizi değil ölülerimizi de ayrıştırıyoruz.
Asıl felaket bu, acılar, kayıplar ve ölümler üzerinde taraf tutmak.
Hiçbir sebep, hiçbir düşünce ve hiçbir ideoloji bir insanın yaşamasından daha önemli değildir.
Birbirimizi yaşatacak düşüncelere ihtiyacımız var.
Teröre hep birlikte “dur” demeliyiz elbette.
Bunun yolu da lafla değil, duyguyla, vicdanla ve de tavır göstermekle olur.
Ateşin düştüğü yer memleketimizin yani hepimizin kalbidir; öyleyse hepimiz bu yangını derinden yaşamalıyız.
Böylesi durumlarda sebeplerin karambolu içerisinde herkes karşısındakini suçlayarak acısını dindirmeye çalışır.
Oysa bu yaklaşım gerçek sebebin ve failin kendini gizlemesinden başka bir şeye hizmet etmez.
Siz birbirinizi suçlarken gerçek sebep ve de gizli özne çoktan yeni bir kumpasın kurgusuna başlamıştır bile.
Şiddet ve terörün besin kaynağı toplumsal gerilim, ayrışma ve sevgisizliktir.
Bir toplum bu durumunu bir zaaf olarak dışarıya sızdırdığında bağımsızlığına kast eden düşmanlarının eline çok güçlü bir koz vermiş demektir.
Sömürülmeye müsait olmadıkça hiçbir toplum sömürülmekle karşı karşıya kalmaz.
Mezhepsel ve etnik parçalanmışlık bela olarak bir millete yeter.
Devamı için: http://www.milligazete.com.tr/koseyazisi/Sebepler_ve_cesetler/26654#.Vhz4Nfntmko
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.