Demek ki uzun yıllar verdikleri mücadelede Mehmed Akif’in hak ettiği ilgi, mecrasına doğru akmaya başlamıştı. Gönüller coştu, gözler hoştu, tebessümler yerindeydi.
Türkiye Yazarlar Birliği’nde üç gün süren bilgi şöleni ise küller altından “bir Akif çıkarması” gibiydi. Kaybolmuş mirasların buluşma bayramıydı.
¥
Dünkü yazımda sitem içeren cümleler vardı. Sitemimin sebeplerini bugüne bıraktım.
“İstiklal Marşı kabul ama yazan Akif olmasaydı.” Bu düşünce, mevcut iktidara kadar devletin resmi söylemi halindeydi.
Mesela 27 Mayıs darbesinden sonra Mehmed Akif, Milli Eğitimin kitaplarından külliyen çıkarılmış.
1976 yılındaki MC hükümeti zamanında, Mehmet Kaplan’a ders kitabı olarak Mehmet Akif yazdırılmış fakat kısa bir süre sonra kitap müfredattan uçurulmuş.
2007 yılına kadar üniversite sınavlarında Mehmet Akif ile ilgili bir tek soru varmış. 2007’den sonra soruların sayısı artmış.
Mevcut iktidara kadar iş başına gelen hükümetler; “iktidar olup muktedir olamadıkları” için, Mehmed Akif’e karşı hep itidalli yaklaşmış.
90 yıllık bir kabul devrinde, ilk defa bu hükümet, milletin ve istiklalin şairine sahip çıktı.
¥
Mehmed Akif Ersoy, Kurtuluş Savaşı’nın maddi ve manevi mimarıdır. Bundan kimsenin şüphesi yoktur, inkâr edilemez.
O zaman soru şu:
“Mehmed Akif, milletimizin istiklalinde ve devletimizin kuruluşunda, böylesine büyük bir emek verdiyse ve bu emeğini de bila ücret bir marşla mühürlediyse, bu marş, kanunla kabul edildiyse, 90 yıldır Akif’e karşı bu ilgisizliğin ve nemelazımcılığın sebebi ne olabilir?”
Cevap çok basit.
Akif sadece “İstiklal Şairi” değil, aynı zamanda bu milletin ruhunu temsil eden bir “İslam Şairi’dir.” İşte bu özelliği, resmi ideolojiden nemalananların işine gelmemiştir.
Nihayet devletimizin ve milletimizin değerlerine sahip çıkan bir hükümet iş başında olduğu için, bugün Akif’imiz devlet ve millet bütünleşmesiyle anılmaktadır.
16.03.2011 Yeni Akit
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.