Yeni tartışmamız malumunuzdur: Doğru dürüst yüzme bilmeyen, bisiklete dahi binemeyen büyük bir kitleden bahsediliyor. Hemen burada, iyi bir şiir kitabını tavsiye etmek isterim: Ahmet Murat, Bir Şair Bisikletle, Profil Yayınları, Mayıs 2010.
Bu tartışmanın sonu şuraya geldi: “Mütedeyyin camianın birkaç yetişmiş isim dışında şair, öykücü ve romancısı yoktur.” Vaktiyle Saadet Partisi’nde genel başkan yardımcılığı yapmış olan Halk Partili bir vekil de bu temelsiz iddiayı dillendiren isimler kervanına katıldı. Önce şunu söylemek gerekiyor: Sol kesimin umut diye tutunduğu edebiyatçıların önemli bir kısmı sağ çıkışlıdır, kökenlidir. Kendisi gibi.
Bize dönersek. Bir şairimiz, öykücümüz, romancımız yok mu sahiden? Son çeyrek asırda hiç yeni isim çıkaramadık mı?
Doksan kuşağından yazı da yazabilen kuvvetli şairler, iki bin kuşağından şairlerin yanı sıra hayli yetenekli öykücü ve romancılar çıkmıştır. Alttan ise taze ve temiz gençler geliyor. Fakat dergileri ve yeni yayınları okumadıktan sonra bunların ne anlamı var? Önce Soğuk Savaş dönemini aşıp günümüze ulaşmak gerekiyor.
Ayrıca: Her nesil ve her devir kendi özellikleriyle birlikte gelir. Bugünün şartlarıyla geçmişi değerlendiremeyiz. Diyelim ki değerlendirdik. İşte sonuç: Yirmili ve otuzlu yılların tanınmış birçok şair ve yazarı günümüzde yaşamış olsaydı, eserlerini yayınlatmakta ciddi güçlük çekerdi. Oysa müfredat on yıllar boyunca hep bu isimlerin üzerine kuruldu. Devlet desteği başka nedir?
Devamı: https://www.yenisafak.com/yazarlar/ibrahimtenekeci/konusmadan-once-2051634
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.