“Birbirinden ayrı kişileri bir araya getirmek, her kişi kendi ayrı yolundan bile gelse, yalnızca kendi gayelerine doğru yönelmiş bile olsa, onları bir arada tutmak, toplum hayatının doğuşunu sağlamaktır. Dolayısıyla meydan, yolların ve insanların karşılaştığı yer olarak toplumun ve şehrin çekirdeği ve kaçınılmaz temeli ve en ferdiyetçi bir anlayış içinde bile hayatımız için kaçınılmaz bir çerçevedir” der, Turgut Cansever. Cansever’in sözleri, meydanın, Osmanlı şehir geleneği içerisindeki yerini özetler mahiyettedir.
Meydan; şehir sakinlerinin ortak tasarrufuna sahip, buluşma ve bir araya gelme noktasıdır. Ferdin şehir ile kurduğu aidiyet ilişkisinin tecessüm ettiği yerler olarak çıkar karşımıza. Sokaklardan, mahalleden mürekkep semt, meydanlarıyla çoğalarak bir şehir olur adeta. Bir köşesinde kaim camisi, külliyesi, yanı başına eklenmiş medresesi ve civarında kümelenmiş irili ufaklı esnaf mahalleriyle şehri canlandırır, sosyalleştirir. Meydanda yaşanan dinamik ticari hayat, şehrin iktisadi kalkınmasına katkı sağlar.
Şehrin hafızasında adeta klasikleşen bir meydan: Beyazıt Meydanı
Meydanlar, sadece gün boyu sürüp giden ticari alışverişe sahne olmamış, yanı sıra halkın ihtiyaç duyduğu sosyal paylaşım alanlarına, mitinglere, kutlamalara da ev sahipliği yapmış, toplumun vazgeçilmezi olmuştur. Bütün bu sıraladığımız kıymetleri ihtiva etmesi hasebiyle İstanbul’un meydanları içerisinde en mutena örneklerden biridir Beyazıt Meydanı. Yüzü Marmara ile Haliç’e dönük ferah bir alan, üzerinde meydana adını veren etrafıyla mütenasip cami ile külliye, caminin karşısında bina edilen medrese ve bu manzumeyi tamamlayan pazar yerleri ile yine bu çember içerisinde yer alan sivil yapı örnekleri… Osmanlı mimari geleneğinin ürettiği bu unsurlar, Beyazıt Meydanı’nı şehrin hafızasında adeta klasikleştirir.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.