Ancak, 1830'dan bu yana dünya ekonomi-politiğini kendi lehine şekillendirme gayretinde olan Atlantik İttifakı açısından, Orta Doğu'daki pozisyonlarını zayıflatacak böyle bir gelişme en kısa sürede dağıtılmalıydı. Bu nedenle, askeri darbeler ve egoları yüksek liderler arasındagerginlikleri kaşıyarak, kısa süre içerisinde bu beraberliği dağıttılar.
Sovyetler'in bu ülkelerin tümünde yürüttüğü siyasi ve askeri işbirliği çalışmalarını da zayıflattılar. ABD, İngiltere ve Fransa üçlüsünün 150 yıldır Orta Doğu ve Doğu Akdeniz'le ilgili, 'Levant' Bölgesi'yle ilgili beklenti ve çıkarları bitmemiştir ve bitmeyecektir.
Cumhurbaşkanı Macron'un kendini gösterme arayışlarının arkasındaki saik de budur.
ABD-Rusya-İngiltere-Fransa çekişmesi, 1960'lardan beri bu coğrafyanın vazgeçilmez oyun dengesidir. Çünkü, söz konusu ülkelerin tümü Asya-Afrika- Avrupa arasındaki kara, deniz, demiryolu ve hava geçiş koridorlarını, Doğu Akdeniz ve Orta Doğu'daki enerji kaynaklarını ve enerji koridorlarını kendi çıkarları doğrultusunda ve kendi şirketleri aracılığı ile yönetmek; Türkiye'nin etrafındaki coğrafyadan hiç durmaksızın nemalanmak istemektedirler. 2000'li yılların başlarına kadar, Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın bitmek tükenmek bilmeyen enerjisi ve azmi denkleme girene ve Türkiye aynı coğrafyada oyun kurucu ülke olarak devreye girene kadar, küresel güç merkezleri bu rekabetten rahatsız değildi. Son 17 yılda, Türkiye kara, deniz ve hava koridorları ile enerji kaynakları ve koridorlarındaki tüm tescilli haklarını koruma; bir ekonomik değere dönüştürme inisiyatifini devreye alınca, tüm bölgesel dengeler alt üst oldu.
Devamı: https://www.sabah.com.tr/yazarlar/kerem-alkin/2019/06/19/misir-ve-otesi
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.