Konya Şubesinde “Konya Kız Öğretmen Okulu” Konuşuldu

Türkiye Yazarlar Birliği Konya Şubesinin Konya Büyükşehir Belediyesinin katkılarıyla gerçekleştirdiği kültürel etkinlikte bu hafta Dr. İsmail Doğanalp’in sunumuyla “Dârü’l- Muallimât’ın Konya Yaşamına Katkıları” konuşuldu.

65 yıllık bir faaliyet süresine sahip Dârü’l- Muallimât’ın (Konya Kız Öğretmen Okulu’nun) teşkilat yapısı, eğitim-öğretim, disiplin durumu, sosyal, kültürel ve sportif etkinliklerini incelediğini  ifade eden Dr. İsmail Doğanalp; “Konya Darü’l-Muallimat’ı Osmanlı Devleti’nin son döneminde(1915) bir ihtiyaçtan doğmuş, I. Dünya Savaşı, Kurutuluş Savaşı ve Cumhuriyetin İlk yıllarında büyük zorluklara ve imkânsızlıklara rağmen açık tutulmuş, eğitim-öğretime devam etmiştir.

Konya Kız Öğretmen Okulu yönetimi; müdür, müdür yardımcısı ve müdür yardımcıları ile epğitim şefinden oluşmakta, eğitim-öğretim öğretmenlerce gerçekleştirilmekte, diğer hizmetler iç hizmetler şefi, memur ve hizmetli ile diğer görevliler tarafından yürütülmüştür.

1915 yılında açılan okul; ilkokulundan sonra öğrenim süresi 5 yıl iken, 1932-1933 öğretim yılında ilk üç yılı orta kısım, diğer üç yılı mesleki sınıflar olmak üzere 6 yıla çıkarılmış; 1950-1951 öğretim yılında orta kısım kaldırılarak üç yıl süreli mesleki sınıflar faaliyetlerine devam etmiş; 1970-1971 öğretim yılında 4 yıla çıkarılmış; 1973-1974 öğretim yılında tekrar 3 yıla indirilmiş ve mezunlarından öğretmenlik hakkı alınarak lise diploması verilmiştir.

İlk açıldığı yıllarda görülen derslerdeki çok çeşitlilik Cumhuriyet’in ilk döneminde bir standart oluşturulmuş, staj ve uygulamalara önem verilmiştir. Konya Kız Öğretmen Okulu, öğretmen yetiştirmenin ve yatılı olmanın verdiği bir disiplin şuuru ile yönetilmiş, 65 yıllık tarihi boyunca yalnız bir öğrenci okuldan atılmış ve iki öğrenci de birer yıl süreyle okuldan uzaklaştırma cezası almıştır. Bu, takdire şayan bir durumdur.

Eğitim-öğretime başlandığı yıllarda az olan öğrenci sayısı, Cumhuriyet Dönemi’nde yatılı öğrencilerin de kabul edilmesiyle artış göstermiştir. İlk dönemlerde şehir ve ilçe merkezlerinden daha çok öğrenci gelirken 1940-1950 ve 1960’lı yıllarda köy ve kasabalardan gelen öğrenci sayısında artış kaydedilmiş, 1970’li yılların sonuna doğru okulun lise statüsüne çevrilmesiyle yeniden şehir ağırlıklı öğrenciler kaydolmuştur. Köy Enstitüleri’nden farklı olarak Konya Kız Öğretmen Okulu, dönemler itibariyle hem şehirli, hem de kasaba ve köy kökenli öğrencilere eğitim-öğretim hizmeti vermiştir

Yatılı okulların özelliği olarak sosyal ve kültürel etkinliklere büyük önem verilmiş, yapılan müsamere, münazara ve defileler yanında, açılan sergilerle öğrencilerin yetenekleri geliştirilmeye çalışılmış, aynı zamanda halkı bilinçlendirme ve halkla bütünleşme noktasında önemli gayretler sarf edilmiştir. Mesleki duygu ve ideallerin güçlendirilmesi maksadıyla da mesleğe giriş günü, öğretmen okullarının kuruluş yıl dönümü törenleri ve aşure günleri tertip edilmiştir.

Öğrencilerin beden ve ruh sağlıklarını geliştirme bakımında sporun, bilhassa basketbol, voleybol, tenis, atletizm ve jimnastik gibi branşlarında çalışmalar sürdürülmüş, oluşturulan takımlarla il, bölge ve Türkiye çapında derceler ve şampiyonluklar elde edilmiştir. Bunun yanı sıra düz lise statüsündeki okullardan, mesela Konya Lisesi’nden, mezun olan pek çok bilim adamı, politikacı, yazar, mühendis, avukat, doktor ve bürokrat yetiştiği halde Konya Kız Öğretmen Okulu mezunları arasında bu tür insanlar bulunmamaktadır. Bunu sebebi, büyük bir bölümü dar gelirli ailelere mensup olan öğrencilerin yüksek öğretim yapma imkânı bulamadan okullarını bitirir bitirmez hayata atılmaları, pek azının da yalnız Eğitim Enstitüleri ve Yüksek Öğretmen Okulları’na gidebilmeleridir. Konya Kız Öğretmen Okulu 65 yılda eğitim ordusuna kazandırdığı binlerce öğrencisi ile ülke insanının bilgilendirilmesi, eğitim ve kültür seviyesinin yükseltilmesine çok büyük katkı sağlamıştır.”dedi.

Program sonunda konuşmacı Dr. İbrahim Doğanalp’e günün anısına Katılım Belgesini TYB Konya Şube Başkanı Prof. Dr. Hayri Erten takdim ederken; okulun açıldığı yıllardaki ders çeşitliliği ve müfredatının millî yapımıza daha uygun olduğunu ve bu günkü okullarda da tekrar o dönem derslerine dönülmesi gerektiği düşüncesinde olduğunu söyledi.