Değerli dost, mütevazi ve sessiz kardeş, iyiliği yüzünden belli can; A. Vahap Akbaş vefat etmiş. Haberi, akşam üzeri telefonuma gelen bir mesajla öğrendim. Can Vahap dün gece saat sekiz civarında, evinden Hak’ka yürümüş... Bir yıldan beri kanser hastalığı ile uğraşıyormuş.
Aman Allah!
Biz uzun süredir görüşmüyorduk. En son bir şiir şöleninde beraber olmuş, konuşmuş, sohbet etmiştik. Ona, “Mavi Sesli Şiirler” isimli kitabındaki “Kavga” rubaisini pek beğendiğimi söylemiş, bir kez de kendisinden dinlemek istemiştim. Teklifime sevinmiş, yavaş ve içli sesiyle o güzelim dörtlüğü okumuştu.
“Gönlümde nedir böyle dönen çengi gibi;
Gâh sevgi ve gâh sıkıntının dengi gibi
Bir kavga sürer içimde oldum olası;
Bir kavga sürer, Kan Kalesi Cengi gibi.”
Defalarca bir araya gelmiştik biz. Tanışıklığımız 1980’li yıllara kadar gidiyor. 1983’de Kandil Yayınevi’ni kurmuş, çocuklar için kitaplar neşretmeye başlamıştık. Vahap kardeş Ankara’ya gelmiş, bazı dosyalar getirmişti. Onun “Bir Demet Masal” isimli eserini neşretmiştik. Dostluğumuz daha sonraki yıllarda da sürmüş, biz Konya’da iken kendisini birkaç kez Belediyenin organize ettiği şiir şölenlerine davet etmiştik. Esra Sanat Yayınları’nca neşredilen şiir kitapları arasına onun “Efgan” adlı kitabı da alınmıştı. Kapağını ben yapmıştım...
Yıllar içinde Maraş’a, Bahaaeddin ağabeyin şölenlerine katılmış, şiirler seslendirmiştik. İyi yürekli, duygulu ve güler yüzlü bir candı Vahap. Samimi ve içtendi. Başarılı şeyler yazmak, iyi eserler bırakmak için çırpınıyordu. 1988 yılının Haziranında, Mustafa Ruhi Şirin kardeşin başkanı olduğu Çocuk Vakfı’nın şiir yarışmasında Mevlana İdris Zengin, Vahap Akbaş ve ben ödül almıştık da tören için İstanbul’da buluşmuştuk. Sevgili Ahmet Mercan’ın çektiği bir çok hatıra fotoğrafımız var...
Ah Vahap can!..
Yüreğimin nasıl sızladığını anlatamam. Mesajı okurken donup kaldım sanki. Hiç, ama hiç beklemediğim bir haberdi bu. Aklımın ucundan bile geçmeyen başıma gelince sarsıldım. Hemen Tayfur Esen’i arayıp, haberi sordum. Onlar da cenaze için Çorlu’ya gidememişler. Dün haberleri olmuş ama, bize söyleme fırsatı bulamamışlar. Gece vakti öğrenebilseydim, gidip, cenaze merasiminde bulunmak isterdim.
Ah Vahap can!..
Çorlu’da büyük bir bahçenin olduğunu, içinde envai çeşit meyve ağaçlarının bulunduğunu söylemiş, samimi bir eda ile dâvet etmiştin ama gelememiştik. Keşke, fırsatı kaçırmayıp o vakitler gidebilseymişim Çorlu’ya; senin ağaçlarının, asmalarının yanına. Kısmet değilmiş işte.
Şöyle gözlerimin önüne geliyor buluşmalarımız. Daha çok Bahaeddin Karakoç ve Mehmet Doğan ağabeyin yanında görüyorum seni, onlarla sohbeti seviyorsun. Durdu Şahin’in çıkardığı “Seviye” dergisinde sana özel bir sayı ayırıyorlar. Kapağında yine tebessüm eden güzel resmin duruyor. İçinde, sen henüz yaşarken şahsiyetin ve eserlerinle ilgili değerlendirmeler var. Ne güzel diye düşünmüş, gıpta etmiştim. Bir dergide özel sayıya konu olmak epeyce kıvandırmıştır Vahab’ı diye düşünmüştüm. Sen zaten bunu çoktan hak etmiştim kardeşim, keşke kıymetini herkes bilseydi...
İnsan, birden ölüyor işte! Dostlar birer ikişer ayrılıyor aramızdan. Aynı yaşlardayız ikimiz. Sıra bize de geliyor elbet. Aklımıza gelmeyenler başımıza geliyor. Ecel, emellerin önünde yürüyor hep... Bir gün, mutlaka kavuşacağız. İnşaallah en yüce mekânlarda, yüceler yücesi Mevlâmızın engin ve sonsuz rahmetine gark olarak birlikte haşr olur, birlikte cennet bahçelerinde geziniriz. Ulu Mevlâ rûhunu şâd, mekânını cennet eylesin. Kabrin nur, yerin Firdevs olsun sevgili kardeşim.
Acı ve üzüntümü dillendirmeye söz bulamıyorum şimdi. En doğrusu, “İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi raciûn” demek...
16. 11. 2014 / Üsküdar - İstanbul
Ehmet Efe
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.