Balkanlarda savaşlar başlar, savaşlar biter, bir tartışma kapanır, yeni bir tartışma açılır, mahallede bir kavga başlar o da biter ama canlılığını kaybetmeyen tek bir şey vardır, o da “kimlik” çatışması. Bu konu yeni değil, eskinin de çok eskisinden beri devam eden bir konudur. Bazı dönemlerde savaşlar çıkartacak kadar gücü olan bu çatışmanın, belirli dönemlerde ise etkisi düşük olur. Böyle bir bölgenin idare edilebilmesi gerçekten çok zor. Bizler bunu bugün de çok açık görebiliyoruz. Her insanı memnun etmek, adaletli davranmak, saygı gösterebilmek, buna keza devlet görevlerinde herkese yer açabilmek zor.
En büyük savaşların arka planında zaten en belirgin özelliklerden biri kimliktir. Balkanlar Osmanlı’dan önce, Bogomilist, Katolik ve Ortodoks kimlikler üzerinden süregelen savaşlarla huzursuzdu. Dinin yanı sıra etnik bölünmeler de eklenince buradaki toplumun ortak kültürü geliştirme yönünde hiçbir katkısı olmamış. Osmanlı hakimiyeti ile bu bölgelere gelen huzur da tam olarak bu kimlik çatışmalarını dengede tutmak adına getirilen yeniliklerden kaynaklanıyordu. Osmanlı Devlet sisteminin en belirgin özelliği hoşgörülü yaklaşımı olmuştur. Diller, dinler, hatta sosyal ve kültürel kadrolar da korunmuş. Günümüzde sıkça kullanılan bir kelime var o da “entegrasyon”. Aslında tam olarak Osmanlı devletinin yaptığı da buydu, entegre etmek. Ama günümüzde ne yazık ki söz konusu Osmanlı olunca “asimilasyon” kelimesini kullanmayı tercih ediyorlar. Aralarında dağlar kadar fark var oysa.
Devamı: http://www.gercekhayat.com.tr/yazarlar/entegrasyon-mu-asimilasyon-mu/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.