Tefsirle ilgilenenler Celâleyn Tefsiri’ni bilirler, bilmeleri gerekir. Zira Mehmet Âkif’e göre, dinî ilimlerle meşgul olan bir talebenin asgarî Kur’an bilgisinin ölçüsünü Celâleyn Tefsiri oluşturur. Suat Yıldırım’ın rivayet ettiğine göre Mehmet Âkif de Celâleyn’i yanından hiç ayırmaz, Mushaf okur gibi okurmuş. Hatta on sekiz defa hatmetmiş.
İki nehir bir deniz
Bu eserin ilginç bir özelliği var. O da iki müellifli olmasıdır. Tefsirin Kehf suresi sonuna kadar olan kısmını Celâleddin Mahallî (ö.1459), geri kalan kısmını Celâleddin Suyutî (ö.1505) yazmıştır. İkisi de Kahire’de doğmuş ve vefat etmiş bu âlimlerin isimlerinin de aynı olması sebebiyle tefsire, “iki celal” anlamına gelen “celâleyn” adı verilmiştir. İki müellifli bir eser olmasına rağmen üslup açısından bâriz bir farklılık göze çarpmaz, bilakis şaşırtıcı bir uyumdan söz edilebilir. Tabi bir de müellifleri sıradan insanlar değil. Biri “Mahallî’nin zekâsı, elması deler.” diye anılan Celâleddin Mahallî, diğeri de irili ufaklı 600 civarında eser yazmış olan ve dinî ilimlerde otorite kabul edilen Celâleddin Suyutî.
Celâleyn için 20 yıl
Ömer Nasuhi Bilmen, bu kitapla ilgili şöyle der: “Tefsîru Celâleyn diye yâd olunan bu mübarek tefsir gayet muhtasar, müfîd bir eserdir.” Evet, bu kitap kısa, özlü ve kolay anlaşılır bir mahiyete sahiptir. Bu nedenle ilk yazıldığı dönemden bu yana çok basılmış, çok okunmuş ve hem halk hem ulemâ tarafından oldukça benimsenmiştir.
Devamı: https://www.dunyabizim.com/mercek-alti/mehmet-kif-in-elinden-dusurmedigi-kitap-h10599.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.