Ancak asıl önemlisi savaşan tarafların anlaşması, hiç olmazsa ortaya bir ateşkes metni çıkması olurdu. Daha da iyisi Berlin’den bir eylem planı onaylanabilirdi.
Ne yazık ki böyle olmadı, toplantıya katılan 12 ülke ve 4 örgüt temsilcisi çoğu daha önce alınmış fakat uygulanmamış kararlara atıfta bulunan, dengesi ve geleceği ateşkesin kalıcılaşmasına bağlı bir ilkeler dizisi yayınladı. Taraflar beklentilerini ifade ederken soruna müdahil olmayacaklarını, askeri destek vermeyeceklerini taahhüt etti. İşlevsel anlamda ise bir ateşkes izleme komitesi kuruldu.
* * *
Eğer ateşkes sürerse Berlin mutabakatının yaşama şansı var. Ama ateşkes biterse, Hafter ve destekçileri sorunu askeri yöntemlerle çözmekten vazgeçmediklerini gösterirse, Berlin taahhütlerinin özünü oluşturan müdahil olmama prensibi de çöker. Berlin toplantısı ise tarihe Libya sorununun çözümü için atılan önemli ancak yetersiz adımlardan biri olarak geçer.
2011’de alınmış 1970 sayılı Güvenlik Konseyi kararına rağmen yıllardır taraflara silah temin eden ülkelerin bağlayıcılığı olmayan bir deklarasyona istinaden sözlerinde duracaklarını beklemek gerçekçi olmaz. Taraflardan biri bu denli güçlü ve üstünken savaşın tırmanması halinde bile taraflardan müdahalede bulunmama ilkesine sadık kalmalarını beklemek de gerçekçi olamaz.
Zaten böylesi bir tutum Hafter ve sponsorlarını desteklemekle, sorunun askeri yöntemlerle çözümünü baştan kabul etmekle eşdeğerdir. Umarız Almanya konferansın altyapısı bu gerçekleri görerek ve düşünerek hazırlamıştır da Berlin toplantısında teyit edilen ilkeler yakın bir gelecekte işlevsel hale gelir, sorun BM Libya Destek Misyonu Başkanı Gassam Salame’nin hazırladığı plan çerçevesinde çözülür.
Devamı: https://www.karar.com/yazarlar/mensur-akgun/libyada-cozume-daha-mi-yakiniz-12572
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.