S. Cenap BAYDAR
15 Ağustos 2003’te Hindistan Başbakanı Atal Bihari Vajpayee “Chandrayaan” isimli uzay programını açıkladı. Hindistan aya giden dördüncü ülke olmak için kolları sıvamıştı.
Zaten ta 1962 yılından itibaren uzay bilimleri konusunda çalışıyorlardı. Atmosferin üst katmanlarına ulaşabilen ilk roketlerini 1963 yılında göndermişlerdi. Hindistan Uzay Araştırmaları Kurumu ISRO’yu 1969’da kurmuşlardı.
Hintliler gayet ciddiydiler. 22 Ekim 2008’de, Bengal körfezi kıyısına yakın Sriharikota adasındaki Satish Dhawan Uzay Merkezi’nden fırlatılan “Chandrayaan-1”, 8 Kasım 2008’de Chandrayaan-1 ayın yörüngesine ulaşmayı başardı.
Bundan altı gün sonra ayın yüzeyini incelemek üzere tasarlanan araç yörüngede gezmeye başlayan uydudan ayrılıp ay yüzeyine hareket etti ama yüzeye inemeyip çakıldı. Buna rağmen gönderebildiği bilgilerden ay yüzeyinde buhar formunda su moleküllerinin mevcudiyeti anlaşıldı ki bu müthiş bir buluştu!
Hintliler aya cihaz indirememiş olsalar da önemli bir başarı elde etmişlerdi ve bu yoldaki çabalarından vazgeçmeyeceklerdi.
12 Kasım 2007’de ISRO, Rusya Federal Uzay Ajansı Roscosmos ile “Chandrayaan-2” projesi üzerinde çalışmak üzere anlaştı. Hindistan ay yüzeyine inecek, yüzeyde araştırmalar yapacak, özellikle de ayda su bulunabilir mi diye bakacak bir uzay görevi gerçekleştirmek istiyordu. Projenin üç ana bileşeni vardı:
Devamı: https://www.karar.com/yazarlar/salih-cenap-baydar/chandrayaan-11829?fbclid=IwAR3OsIFh1WZBsdq2XhsjUxzVEHsr5MZTOOYNCeSjDpcZlrYDhPIiE9gDeDw#
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.