KÂMİL YEŞİL: ABDÜLAZİZ MECDÎ’NİN ŞİİR DİLİ İLE MEHMET ÂKİF’İN SON GÜNLERİ

Ben Mehmet Âkif ile ilgili hatıraları okuduğumda onun çevresi, arkadaşları, dostları benim de dostlarım olur. (Tabii düşmanları da.) Mehmet Âkif’in en yakın dostlarından biri de Balıkesirli mutasavvıf şair Abdülaziz Mecdî (Tolun)’dur. O da Âkif gibi hafız-ı Kur’an’dır. Hayatının büyük  bölümü  II. Abdülhamid’in padişahlığı esnasında geçen  şair, padişahla ilgili olarak müspet fikirlere sahiptir ve ona:

Çoķ yaşa ey merdüm-i çeşm-i cihān

Çoķyaşa ey pādişāh-ı kāmurān

Nakaratlı bir müseddes yazmıştır.

Mecdî Efendi de Âkif gibi milletvekilliği yapmış, zamanları farklı olsa da ailesini alarak Mısır’a gitmiştir. Abdülaziz Mecdî, otuz yedi yaşında iken dostu Babanzâde Ahmet Naim Efendi’nin hem şeyhi hem kayınpederi olan Fatih Camii türbedarı Ahmet Âmiş Efendi’ye intisap etmiştir. Burada Naim Efendi’nin Mehmet Âkif’in de en yakın dostu olduğunu hatırlamalıyız. Âmiş Efendi’nin cenaze namazını Mecdî Efendi kıldırmıştır. Muhâcirîn Komisyonu ve Şûrâ-yı Evkâf azalığında bulunmuş, Mart 1338 (1922)’den Şubat 1340 (1924)’e kadar yaklaşık iki yıl Şer’iyye ve Evkâf Vekâleti müsteşarlığı yapmış, bu kurum lağvedilince kendisine Diyânet İşleri Başkanlığı teklif edilmesine rağmen kabul etmeyip vefat edene kadar herhangi bir işte çalışmamış, ilmî ve edebî faaliyetlere yoğunluk vermiştir. 27 Ağustos 1941 (4 Şaban 1360) Çarşamba gece 01:45 dolaylarında ebedî âleme göç etmiştir. Naaşı aynı gün Beyazıt-Soğanağa Mahallesi’ndeki Nur Sokağı’ndan alınarak Fatih Camii’ne getirilmiş, ikindi namazını müteakip kılınan cenaze namazı sonrasında Edirnekapı Şehitliği’nde Mehmet Âkif Ersoy ve Babanzâde Ahmed Naim’in mezarlarının yakınına defnedilmiştir.

İşte bu Abdülaziz Mecdi Efendi’dir ki bir Âkif dostudur ve 27 Aralık 1936’da vefat eden Mehmet Âkif için bir şiir yazmıştır.

Abdülaziz Mecdî’nin Mehmet Âkif ile dostluğu

Mehmet Âkif’in vefatından hemen sonra yazılıp yayımlanan dergi gazete yazılarına ve kitap olarak neşredilenlere bugün de ulaşabiliyoruz. Bu bağlamda elimizde Hilmi Yücebaş’ın  “Bütün Cepheleriyle Mehmet Âkif”, Eşref Edip’in “Mehmed  Âkif, Hayatı-Eserleri ve Yetmiş Muharririn Yazıları”; Mithat Cemal’in “Mehmet Âkif”,  Mehmet Emin Erişirgil’in  “İslamcı Bir Şairin Romanı, Mehmet Âkif”, Balıkesirli Hasan Basri Çantay’ın “Âkifnâme” isimli eserleri var. Hemen belirtelim ki bu  kitaplarda Abdülaziz Mecdî’ye rastlamadık. Mahir iz, Yılların İzi adlı hatıralarında, edebiyat ve ilim çevresinden bahsederken Abdülaziz Mecdî’nin bir kerametinden ve bir şiirin farsça söylenişini kendisine aktardığından bahsediyor fakat onun Mehmet Âkif’le olan irtibat ve dostluğuna dair bir şey söylemiyor.

Devamı: https://www.dunyabizim.com/abdulaziz-mecdnin-siir-dili-ile-mehmet-kifin-son-gunleri-makale,1183.html