KEMALETTİN TUĞCU VEFATININ 22. YILINDA ANILACAK

Türkiye’de 1945-1985 yılları arasında kitapları çocuklar tarafından en çok okunan Kemalettin Tuğcu, vefatının 22. yılında Çengelköy Mezarlığı’nda ailesi ve Çocuk Vakfı’nca düzenlenecek törenle anılacak. 18 Ekim 2018, Perşembe günü 12.00’de mezarı başında yapılacak törene ailesi, dostları ve okurları katılacak.

Beyazıt Kütüphanesi Programı

Kemalettin Tuğcu’nun vefatının 22. yıl dönümü nedeniyle aynı gün 14.00’de Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından Beyazıt Kütüphanesi’nde anma programı düzenlenecek. Programda Tuğcu’yla ilgili hazırlanan tanıtım videosu izlenecek. Gülten Dayıoğlu, Prof. Dr. İnci Enginün, Dr. Fatih Erdoğan, Mustafa Ruhi Şirin, Nemika Tuğcu ve Mehmet Nuri Yardım’ın konuşmacı olacağı oturumdan sonra Kemalettin Tuğcu/ Çocuklara Okumayı

Sevdiren Yazar kitabının tanıtımı yapılacak.

KEMALETTİN TUĞCU

Çocuklara Okumayı Sevdiren Yazar Kitabında Yer Alan Yazarların Görüşleri

“Yazarken yazdığım hayatı yaşayıp avunuyorum.”

Kemalettin Tuğcu

“Kemalettin Tuğcu görevini yapmış bir insandır. Gerçekten de onun eserleri, çocuklara bir

duygu eğitimi vermiştir.”

İnci Enginün

“Kemalettin Tuğcu bizlere acı aşısı yapmıştır.”

Gülten Dayıoğlu

“Kemalettin Tuğcu’nun eserlerine baktığımızda fevkâlade yoğun bir duyarlılık görüyoruz.

Topluma dönüp baktığımız vakit, en çok acı çeken kitlenin yoksul kesim olduğunu

gördüğümüz gibi. Bu ikisi zannediyoruz yoğun duyarlılık potansiyeliyle Kemalettin

Tuğcu’yu o tarz mahallelere, o tarz insanlara itmiştir.”

Selim İleri

“Gülten Dayıoğlu, bizim kuşağın Kemalettin Tuğcusu’dur. Bu benzetmeyi, iki yazarın

yapıtlarında koşutluklar gördüğüm için yapmıyorum. Kemalattin Tuğcu, küçük okurunu

yüreğinin tam ortasından vurur, acıma-acındırma duygusunu bütün olanaklarıyla kullanır.

“Sömürür” diyemiyorum, çünkü Kemalettin Tuğcu’yu “sömürü”nün çirkin kıyılarına uzanan

bir yazar olarak görmüyorum. Onun çocuk edebiyatımızda önemli bir yeri olduğunu

düşünüyorum.”

Ülkü Tamer

“… Tuğcu, Durbaş’ın çocukluk yıllarının Pekos Bil, Kinova, Binbir Roman, Kızıl Maske,

Mandrake gibi adı büyülü arkadaşlarının başta gelenidir. Ve Durbaş, daha o yıllar şiire

gönül düşürmeden, bir Tuğcu hayranı olarak öyküler yazmaya çalışmaktadır.”

Refik Durbaş

“Kemalettin Tuğcu, çok okundu, çok sömürüldü; bir o kadar da küçümsendi. Onu duygu

sömürüsü yapmakla suçlayanlar çıktı. Kitaplarının bunca ilgi görmesini kıskananlar oldu.

Kitaplarının çocuklar üzerinde kötü etkiler yaptığını söyleyenler oldu.”

Erdal Öz

“Türk çocuk edebiyatında beğenin beğenmeyin önemli bir fenomen var: Kemalettin Tuğcu.

Ben ilkokul döneminde Zavallı Büyükbaba’yı okur ve ağlardım.”

Tarık Dursun K.

“Hiç kimse Tuğcu romanlarının niçin bu kadar popüler

“Kemalettin Tuğcu, yaşamın hergün yeni bir tasını tattığım, kentimin yepyeni köşelerini

keşfettiğim, sokakların olduklarından büyük göründüğü, hafta sonları eve çıktığımda, bana

hapishane gibi gelen okuldan azat olma keyfiyle, yollarını ellerim cebimde ıslık çalarak

arşınladığım, Kadıköyü efsunlu sandığım yıllarımın en önemli kişilerinden biriydi.”

Ali Sirmen

“Kemalettin Tuğcu’nun sadece çocuklar için yazdığı 1955 sonrasında Türkiye’de bugünkü

anlamıyla modern çocuk edebiyatı henüz gündeme gelmemişti. Tuğcu, çocuk kitaplarıyla çocuk

sahnesine çıkar ve 1980’li yılların ortalarına kadar çocuklar tarafından en çok okunan yazar

olma özelliğini sürdürür.”

Mustafa Ruhi Şirin

“Yavrutürk, Binbir roman, Resimli Roman, Çocuk Haftası gibi dergilerde tefrika edilen

romanlarıyla da çocuklara okuma ve süreli yayınları izleme alışkanlığı edindirdi.”

Nemika Tuğcu

“Genç kuşaklara kitap okumayı söktürmüş bir yazar.”

Turan Yüksel

“Kemalettin Tuğcu, eserlerinde, ötekileştirilen, toplumun dışına itilen ve yaşamsal daireleri

sınırlandırılan bireylerin trajik yazgılarını sosyal gerçeklikler aracılığıyla dile getirir.”

M. Fatih Kanter

Çocukluğunu/ilkgençliğini 1960’lı yıllarda yaşayanların vazgeçilmez yol arkadaşlarından

biriydi Kemalettin Tuğcu… Kemalettin Tuğcu, yalnızca yazınsal değil; aynı zamana

toplumsal bir fenomenin adıydı. Bu adın çevrsine oluşan büyülü bir hale vardı sanki.

“Kemalettin Tuğcu okumak” şeklinde bir deyiş de dolaşırdı dillerde.”

Hülya Soyşekerci

“Tuğcu hikâyelerini bir umut anlatısı olarak görmek diğer seçenekler yanında daha uygun

görünmektedir.”

Vefa Taşdelen

“Tuğcu’nun eserlerinde birbirine oldukça benzeyen özellikler göze çarpmaktadır. Üvey Anne

adlı hikâyede olumlu üvey anne tipini Birsen Hanım sembolize ederken. Üvey Baba adlı

eserde bu figür neredeyse aynı özellikleri taşıyan Güher Hanım’ın şahsında ortaya

konulur… Üvey Anne adlı hikâyede Hayriye Hanım’la, Üvey Baba adlı eserde ise Halil

Güneşli ile yansıtılır...”

Ayhan Selçuk

“Kemalettin Tuğcu romanlarını okuyan çocuk ve ilk gençlik çağı okurları, aile bağları,

akrabalık ilişkileri, alın teri çalışma, sabretme azim, sebat ve bütün bu güzellikleri insana

kazandıran eğitimin önemini, bu kavram ve kurumlara yapılan vurgularla daha çabuk ve

kalıcı bir şekilde öğrenirler. Genellikle aile bireyleri ve akrabalar, birbirlerine tutku

derecesinde düşkündürler.”

Nezahat Özcan

“Tuğcu’yu çok ağladığı için eleştirenler de oldu. Üstelik zaman zaman onu ve dört yüzü

aşkın kitabını yok sayacak kadar arttı bu eleştirilerin dozu. Edebi niteliğinin yüksek

olmaması, tiplemelerindeki yüzeysellik ve şematizmi onun suçu değil ki, o edebiyat yapma

kaygısı içinde değildi, hayatını yazıyordu. Kemalettin Tuğcu çocuk edebiyatımızın önemli

kilometre taşlarından biridir.”

Fatih Erdoğan

“Tuğcu romanlar genç-yetişkin okur için, dahil olmaya çalıştığı ve hızla modernleşen

yetişkin dünyasının toplumsal yapısını kavramaya ( her ne kadar kurmaca bir zeminde de

olsa ) yardım eden, yol gösteren metinler olarak görülebilir.”

Melike Sıla Arlı

“Yazarlara güven duymayı en çok onun saflarından öğrendik. Kötüler nasıl olsa cezasını

çektiğine göre bize sadece iyi olmak düşerdi.”

Fatma Karabıyık

“Kemalettin Tuğcu’nun duygu yüklü yapıtlarının gün ışığına çıktığı dönemlerde sinemamız

da içerik olarak duygusaldır.”

Mehmet Güler

“Kemalettin Tuğcu’yu edebiyat çevresi hiçbir zaman ciddiye almadı ama o da hiçbir zaman

kendisini bir “yazar” olarak görmedi.”

Nebil Özgentürk

“Köprüaltındaki bir çocuk, küçük bir çırak, kötü kalpli bir üvey anne, köşkün şımarık

çocuğu, evden kaçan ve pazarda büfecilik yapan serseri ruhlu ama iyi kalpli ufaklık… ve

sonunda hep iyilerin kazandığı bir solukluk romanların yazarı artık yok.”

Mevlâna İdris Zengin

“Kemalettin Tuğcu, kitaplarıyla bir nesle okumayı sevdirdi.”

Kemal Sayar

“Kemalettin Tuğcu’nun romanlarını okuyarak büyüyen bir insanın kötü olmasına imkan

yoktur. Doğamızda var olan o temiz, o insancıl, o saf duyguyla bizi daha çok sevgiye

yöneltmiştir. Hatta yoksulluklarımızı, yoksunluklarımızı karşılaşmakta bize direnç

vermiştir.”

Bedri Koraman

“Kemalettin Tuğcu okumak diye bir söylem vardı. Çünkü ayrıcalıktı o sıralar Kemalettin

Tuğcu okumak.”

Betül Tarıman

“Bugün onu, bana daha ilginç kılan yanı ise şehir hayatına, İstanbul hayatına gösterdiği

sevgidir. Köprüaltı çocukları, yeraltı tünelleri, dilenci çeteleri, seyyar satıcılar, okul hayatı,

şehrin karanlık köşeleri gibi şeyler. Kara Kitap’ı yazarken ondan bir şeyler öğrendiğimi

şimdi sevgiyle düşünüyorum.”

Orhan Pamuk

“Tuğcu kitapları başka hayatların meselelerini ortaya koyma üslubuyla gözleri ve gönülleri

farklı bir açıdan görmeye açar.”

Cihan Aktaş

“Yoksul ve kimsesiz kahramanların okuyucuda acıma duygusu uyandırdığı ve çocuk okurun

çevresine daha duyarlı olarak bakmasını sağladığı da söylenebilir. Tuğcu, eserlerinde çocuğu

aşağılayan insanlara yönelik toplumsal eleştirilerde de bulunur.”

Tacettin Şimşek

“Tuğcu anlatılarında engelliler genellikle güçlendirmeye, teşvik edilmeye ihtiyacı olan

kişiler olarak çizilmişlerdir.”

Ayfer Gürdal Ünal

“Uzun bir dönemin yazarıdır Kemalettin Tuğcu.”

Mustafa Uçurum

“Türk çocuk edebiyatında 60’lı yıllardan bu yana Kemalettin Tuğcu’nun ve daha başka

yazarların kitaplarında özürlü çocuk motifi ve ölümün acı sonuçları sıkça konu edilmiştir.

Ancak bu kitaplar çoğunlukla duygusal dürtülerin uyanmasına, duyarlı olan çocuklarda

acıma duygularının gelişmesine neden olmuştur.”

Selahattin Dilidüzgün

“Kemalettin Tuğcu, eserleriyle birlikte, ard arda büyüyen birkaç kuşağa okuma zevki ve

alışkanlığının aşılanmasının yanı sıra, umut ışığı da olur.”

Medine Sivri

“Kendi adıma söyleyeyim, hayatımın en manalı uğraşı olan okuma alışkanlığını bana

kazandıran ve okumayı sevdiren ilk okuma durağı Tuğcu’nun kitapları olmuştur.”

Turan Karataş

“İyilik ağacından olduğu kesin kaleminin.”

Mehmet Aycı

“Kemalettin Tuğcu beni ağlatamadı.”

Mustafa Balel

“Dosdoğru gireyim konuya: Evet, Kemalettin Tuğcu damgası yemişlerdenim.”

Murat Yalçın

“Geceleri başımı yorganın altına sokup ağladığım hikâyelerin babası Kemalettin Tuğcu yok

artık.”

Gani Müjde

“Bizim Kemalettin Tuğcularımız vardı / Bir de camların buğusuna yazı yazma imkânı”

Yılmaz Erdoğan

“Sahi, sadece bana değil dünya güzeli ülkemde milyonlarca çocuğa yıllar boyu kitap okutan,

hepimize edebiyatı sevdiren yazar Kemalettin Tuğcu acaba kimdi?”

Mehmet Nuri Yardım