Siyasal İslamcılar, son yıllarda dindar bilinen çevrelerde arttığı söylenen ahlâkî yozlaşma hususunda özeleştiri yapmayı sürdürüyorlar. Ama bence onlar önce kendilerini sorgulamalılar. Çünkü dini siyasete angaje ederek siyasetin çözmesi gereken sorunları dine yüklediler; böylece siyasetin yapması doğal olan yanlışların bedeline İslam’ı da ortak ettiler. Fakat yazdıklarından anlaşıldığına göre hâlâ yanlışlarını göremiyor veya kabullenemiyorlar. O yüzden “Bu sefer olmadıysa ileride olur” deyip, -artık kendilerini dinleyen birilerini bulabilirlerse- belki başka bir İslamcı siyaset arayışına gireceklerdir.
Esasında Müslüman toplumlarda İslamcıların anlamak istemedikleri gerçek şudur: Peygamberimize gelen İslam’ın iki kurucu unsuru var: Söz (kelâmullah) ve Olgular (tarihî-toplumsal gerçeklik). Söz de Allah’ın yasası, olgular da Allah’ın yasası. İkisi arasındaki ilişki, kültürümüzde “illet, hikmet, mesâlih, makasıd” gibi kavramlarla ifade edilen rabıtalarla kurulur. Söz sabit, olgular hareketlidir, sürekli değişir. İşte bu kaçınılmaz değişmeler karşısında Söz’ün işlerliğini koruması ancak belirttiğimiz rabıtalarla mümkün olur. “Re’y, tefsir, te’vil, içtihat” gibi faaliyetleriyle bu rabıtaları keşfeden ise akıl’dır. Akıl mevcut toplumsal gerçekliğe bakarak, “Bu olgular karşısında bu Söz’deki hikmet, mana ve maksat şudur” der.
Devamı: https://www.karar.com/yazarlar/mustafa-cagrici/siyasal-islamcililarin-yanlislari-10758
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.