Edebiyatımız, tarihi boyunca pek çok şair yetiştirmiştir. Halkımız bunları sevmiş, benimsemiş, eserlerini okumuştur. Fakat bunlardan hiçbiri, Anadolu’da gördükleri itibar ve sevgi açısından Yunus Emre’nin katına yükselememişlerdir. Yunus Emre, Anadolu’da daha özel bir sevginin ve ilginin konusu olmuş, kısacası Yunus adıyla Anadolu özdeşleşmiş, Yunus, Anadolu’yu Anadolu insanı da Yunus’u çok sevmiş ve onu “mübarek” kabul ettiği insanlar katına yükseltmiştir.
Bu sevgi ve ilginin somut tezahürleri bu durumu çok açık bir şekilde gösterir. Halkımız, çocuklarına Yunus’un adını vermiş, Hakkında menkıbeler oluşturmuştur. Dahası ona bulundukları yerlerde mezarlar/makamlar yapmıştır. Böylece Yunus Emre’yi tarihin soğuk mahzeninden çıkarıp onu menkıbelerin sıcak kucağında bugünlere taşımış, inşa ettiği mezar ve makamlarla da kendi toprağında her an görmek, onunla kendi arasında bir aidiyet kurmak istemiştir. Aynı şekilde Yunus’un ilahileri, asırlar boyunca terennüm edilmiş, bütün dini ve insani değerler, hassasiyetler, onlarla gönüllere nakşedilmiştir.
Yunus Emre ile Anadolu arasındaki bu bütünleşmeyi, başka bir ifadeyle Yunus denilince Anadolu’yu, Anadolu denilince Yunus Emre’yi hatırlıyor oluşumuzun sebebi/sebepleri daha kolay anlaşılacaktır. Bunun için öncelikle Yunus’un yaşadığı dönemdeki Anadolu’nun şartlarına bakmak gerekir.
Devamı için: http://yerlifikirler.com/makale-detay.php?id=645
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.