“Allah Allah!.. Diyanet Vakfı, Ahmet Hatiboğlu CD’si çıkardı ama bu piyasa işi ilâhîleri niye dinletiyorlar ki?..” diye geçirdim içimden ve “Bunu, en kısa zamanda yetkili birine ileteyim veya Vahdet’te bu konuda bir yazı yayınlayayım.” diye düşündüm.
Radyonun sesi bir ara parazitlenince kapattım… Az sonra tekrar açtım… Hayret!.. Diyanet Radyo yöneticileri aklımdan geçenleri önceden tahmin etmiş ve program akışında Ahmet Hatiboğlu’nun icra ettiği ilâhîleri dinletiyordu… Bi sevindim, bi sevindim!..
Hatiboğlu’nun 1970’lerde radyodaki “Gönül Telimizi Titretenler ve “Arşivden Mikrofona” programlarında dinlemiştim. O programlarda ilk defa Abdülkâdir-i Merâgî’nin, Safiyüddin Urmevî’nin ve Itrî’nin adlarını duymuş, ilâhî formu musikinin incelikleri hakkında bilgi sahibi olmuştum.
Radyo programlarını hazırlayan Ergun Balcı ağabey ile 1976’da üniversite tahsili için Ankara’ya geldiğimde tanıştım. Allah sağlıklı uzun ömürler versin, Ergun ağabey, musikideki o coşkuyu dışa vurarak yaşayan heyecanlı bir insan olduğundan, tasavvuf musikisi konusundaki sohbetleriyle bizi büyülerdi. Ergun ağabey, bir gün Ahmet Hatiboğlu’nun konserinin olacağını söyledi. Bahar aylarıydı… Ankara Ticaret Odası salonunda Hatiboğlu’nu ve korosunu ilk defa canlı olarak dinledim.
Büyülenmiştim… Radyoda dinlemek güzeldi ama canlı olarak dinlemenin yaşattığı güzelliğin tarifi imkânsızmış meğer.
Ses rengi ve ses hacmindeki farklılık, Hatiboğlu’na ayrı bir özellik katıyor, akademik icrasıyla da, dejenerasyonun mahvettiği müzik dünyamızda, tarihi arka planı olan bir derinlikle, bütün ruhumuzu dolduruyordu. Bu etkiyle ben “ilâhî icrası” denince sadece Ahmet Hatipoğlu’nu hatırlarım.
80’li yıllarda, sevgili Seyfettin Sağlam, radyodaki Hatiboğlu kayıtlarının bir kısmını ses kasetlerine çekip vermişti. Ondan sonra hep bu kasetlerden dinledim Hatiboğlu’nu.
Devamı için: http://www.gazetevahdet.com/wikipediada-olmayan-bir-musiki-adami-ahmet-hatiboglu-3343yy.htm
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.