Bu memlekette mânevî varlığının silinmesine ramak kalmış millete küfür karşısında nasıl dimdik durulacağının örneğini verdi.
Allah demenin yasak olduğu günlerde mübârek şeriattan bahsetti.
Kalemi küfür karşısında kılıç, mânâ büyükleri karşısında ipekti.
Zekâsı, şiiri ve yazıları karşısında küfür cephesi paniğe kapıldı. Hayâtında mahkemeler, hapisler hiç bitmedi. Büyük Doğu dergisi hemen hemen her sayısında kapandı, yeniden çıktı.
Millet Abdülhamid Han’ın kızıl sultan değil, Ulu Hakan olduğunu; Sultan Vahdeddin’in hâin değil bir vatan ve milletperver olduğunu ondan öğrendi.
Ömrü sahte kahramanlara karşı amansız bir mücâdeleyle geçti. Defterinde korku ve geri adım yoktu.
Başta şiir olmak üzere tiyatro, roman, hikâye, biyografi, otobiyografi, hiciv,deneme yazdı. Hatta İman ve İslâm Atlası adında kendine has bir ilmihal de kaleme aldı. Âdetâ edebiyattaki bütün boşlukları doldurmak istiyordu. Bugün İslâmî câmiada kalem erbâbı olan herkese bir miktar ışığı düşmüştür. Bazı sebeplerle sevmeyenlere bile…
Müslüman Türk milleti onun şiir, yazı ve mücâdelesiyle belini doğrulttu ve ümîdini canlı tuttu. Sönmek üzere olan ocağı harlandırdı.
Bugün İslâmî bir dâvâ şuurundan bahsedilebiliyorsa bunda onun emeği büyüktür. Attığı tohumlar boy verdi ve bugünlere geldik. 25 Mayıs 1983'te Hakk'ın rahmetine kavuştu.
Yaşasaydı iki yıllık cezasını çekmek üzere hapse girme ihtimâli vardı.
Allah ganî ganî rahmet eylesin.
Olmasın son günümde çelengim, top arabam
Alıp beni götürsün tam dört inanmış adam.
***
Ölüm güzel şey, budur perde ardından haber
Hiç güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber?
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.