Doğrusu da buydu. Milletini seven yöneticiler nefsini değil, millî menfaatleri önceler. 

Sayın Erdoğan meseleye sathî yaklaşarak, “Gitmiyorum” deseydi Kılıçdaroğlu gibi müzmin muhaliflerinden takdir alabilir, çoğumuzun yüreği soğuyabilirdi. Ama ABD ile ilişkilerimiz kopma noktasına gelir ve bundan da Türkiye zarar görürdü. 

Devletlerarası ilişkilerde en olumsuz noktada bile diplomasinin sürdürülmesi esastır. İçimizdeki uyanıklar bu ilkeyi, eli kanlı Esad için bile çalıştırmak istemiyor mu? 

Bunun ötesinde, bu dönemdeki liderler diplomasisinde Türkiye açık ara avantajlıdır. Çünkü Erdoğan’ın diplomatik tecrübesi ve görüşmelerin ağırlık merkezi olan Suriye/Ortadoğu konusundaki tarihî birikimi, Putin ve bir miktar da Merkel dışındaki liderlerde mevcut değildir. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bu birikiminden kaynaklanan özgüveni karşısındaki Trump, Macron ve Johnson gibi “çömez”lerin işi oldukça zordur. Nitekim Macron ve Trump bu sıkıntılarını dile getirmişlerdir. 

Yani Allah muhafaza eylesin; Kılıçdaroğlu gibi “İttihatçı” zihniyetli mirasyediler bizi temsil etmediği sürece diplomasiden kaçmak sadece muhataplarımızın işine yarar. 

Tepki göstermeyelim mi?

Peki ABD’nin küstahlıkları karşılıksız mı kalsın? 

Elbette kalmasın ama roller de birbirine karıştırılmasın. 

Bu dönemde emperyalist devletler, operasyonlarını algılarla yürütüyor. Bizim de sahadaki ve davadaki haklılığımızın masada tescili, askerî ve diplomatik çabalara verilecek toplumsal desteğe bağlıdır. 

Yani, Mehmetçik kendisine verilen görevi en iyi şekilde yerine getirmiş ve beklemeye geçmiştir. Devleti yönetenler de bu başarıyı realize etmek için diplomasi harekâtını sürdürmektedir. 

Devamı: http://www.star.com.tr/yazar/amerika-gezisi-baris-pinari-harekatinin-devamidir-yazi-1492158/