Kudüs, tarihin en kanlı coğrafyasıdır. İbrahim’in Hacer’den olma İbrahim ve Sara’dan olma İshak adlı çocuklarının soyundan gelenlerin kavgasına sahne olan acılı toprak!...
Bir yanda İsmail’in çocukları olan Araplar, öbür tarafta İshak’ın çocukları olan Yahudiler!... Binlerce yıl süren kavga… Binlerce insanın öldüğü savaşlar…
Her kavga, kutsal topraklara sahiplenme kavgası… Stratejik bir yer değil Kudüs; maden ce tarım şehri de değil… Denizcilik için önemi yok… Tek önemi 3 büyük din için önemli ve kutsal bir mekân olması.
Önce İbrahim ve İshak’ın çocukları kavgaya tutuştu, bu şehir ve çevresi için… Kan, o zaman akmaya başladı ve bugüne kadar hiç dinmedi.
“Uruşalim” oldu adı ve kana bulandı toprakları…
“Yeruşalim” oldu, gene hâlâ kanıyordu bu topraklar…
“Dârüsselam” oldu, gene kanadı, gene hüzünler toprağı oldu o coğrafya.
Oysa “Uruşalim” iken de, “Yerüşalim” iken de “Dârüsselam” iken de adı hep “barış diyarı” demekti. Adı “barış diyarı oldu amam bahtına hep savaş ve kan düştü bu toprakların.
“Kutsal memleket” demek olan “Kudüs” oldu adı ama kan gene de dinmedi…
Milattan önce 7. yüzyılda Babil kralı Buhtunnasr (Nabukadnezar) geldi bu topraklara… Bütün Yahudileri bu topraklardan sürdü. Sara anamızın çocukları, sadece hikâyelerini yanlarına alarak bu toprakları terk ettiler. Hacer anamızın çocukları kaldı bu topraklarda…
Bu toprakları sadece hikâyelerini alarak terk eden Sara anamızın çocukları, dünyanın dört bir tarafına dağıldılar ama o hikâyeler vasıtasıyla bu topraklara hep bağlı kaldılar. Buhtunnasr , 7. yüzyılda Sara anamızın çocuklarını bu topraklardan çıkarmakla, çözümü ertelemiş oldu. Şayet Buhtunnasr sürgünü yaşanmamış olsaydı, İshak’ın çocukları ile İsmail’in çocukları o yüzyıllarda çözümü bulacak ve muhtemelen o coğrafya gerçekten “barış diyarı”, yani “Dârüsselam” ve “Kudüs” olacaktı…
Ama olmadı!...
Devamı: http://www.enpolitik.com/kose-yazisi/1794/ah-kudus.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.