Harekâtın başlaması, önce gün, sonra an meselesi oldu. Eller tetikteyken saatler saatlere, günler günlere eklenmesine rağmen o an bir türlü gelmiyordu...
Cephede hareketlilik yaşanırken havada sessizlik vardı. Tecrübenin, bu sessizliği tahmini mümkündü:
Belli ki Ankara-Washington hattında diplomatlar olanca hünerlerini gösteriyorlardı. Türk tarafı, bunun bizim için bir beka meselesi olduğunu açık ve kesin bir dille ifade ederken ABD’nin terör örgütünün yanında yer almasının ve onlara yaptığı yardımın, dostluğa da stratejik ortaklığa da sığmadığını diplomasi çerçevesinde fakat kararlı bir şekilde ortaya koyuyorlardı.
Amerikan tarafının artık hükmü kalmamış DEAŞ itirazından başka ciddi bir mazereti yoktu. Bu yüzden konuşmaları, lafları dolaştırma ve tekrardan öteye geçemiyordu.
Neticede iki taraf da raporlarını Başkanlarına sundular. Sürecin akıbeti üst seviyede siyasi iradeye kalmıştı. Eller tetikte Ankara’dan gelecek emir beklenirken Cumhurbaşkanı Erdoğan, Başkan Trump’la telefonla görüştüğünü açıkladı. Bu görüşme, Washington’dan Türk-Amerikan münasebetlerini yumuşatan haberlerin gelmesinin başlangıcı olmuştu.
Ancak vaziyette bir değişiklik yoktu. Değişiklik 19 Aralık günü oldu. O gün Donald Trump sürpriz bir açıklamayla şöyle dedi:
-ABD’nin Suriye’de bulunma sebebi, DEAŞ’ın burada olmasıdır. Bu örgüt, iktidarım döneminde mağlup edildiğine göre artık Suriye’de kalmamızın bir sebebi yoktur. Onun için çekiliyoruz!
Bu söz, PKK/PYD Kürtlerini şoke etti. İngiltere’yi kızdırdı. Ona göre örgüt, şekil değiştirmiş olarak devam ediyordu. Suriye’de kuvvetleri olan Fransa, Almanya ve İtalya ise yüzlerini buruşturdular.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.