Bunun sebebi, şölendeki sanat, edebiyat ve estetik hava ile Edirne’nin tarihi, mimarisi ve müziğinin uyum halinde birleşmesidir. Merkezi Ankara’da bulunan Türkiye Yazarlar Birliği’nin düzenlediği Türkçenin 13. Uluslararası Şiir Şöleni, geçen hafta (13 – 16 Kasım 2019) 30 ülkeden 80 şairin katılımıyla şehrimizde gerçekleştirildi. Şölenin, en güzel eseri Edirne’de bulunan Koca Mimar Sinan’ın Aziz Hatırası’na adanması ona ayrı bir güzellik ve derinlik kattı.
Program, Trakya Üniversitesi Rektörlüğü’nün ev sahipliğinde Devlet Konservetuvarı Salonu’nda başladı. Rektör Yardımcısı Prof. Dr. Ahmet Hamdi Zafer’in açış konuşmasından sonra, Türkiye Yazarlar Birliği Genel Başkanı Prof. Dr. Musa Arıcan, şiir okuma programlarında pek alışık olmadığımız şiir ile felsefe arasındaki ilişkiye dokunan bir güzel konuşma yaptı. Türk dili ve edebiyatı, tarihin derinliklerine doğru uzanan köklü ve zengin bir edebiyattır. Türkler, sözlü edebiyat eserlerinin yanında, sekizinci yüzyıldan itibaren modern zamanlara gelinceye dek sayılamayacak kadar çok sanat eserleri ortaya koymuşlardır. Onların adlarını, konularını ve içeriklerini edebiyat tarihleri ile sanat tarihlerimizde görmek mümkündür. Ancak kabul etmeliyiz ki onların bir bakıma felsefesi diyebileceğimiz sanat nedir? Edebiyat nedir? Estetik nedir? Bunların birey, aile ve toplum hayatında bir görevi var mıdır? Varsa nedir?... gibi sanatın kuramsal ve felsefe yönlerini ele alan kitaplarımız azdır. Musa Arıcan’ın konuşması bu tür kuramsal noktaları, bizim dünya görüşümüz açısından ele alan bir konuşmaydı. Çok eskilerden, eski Yunan filozoflarından başladı, konuşmasının sonlarına doğru Farabi, İbni Sina ve diğer köklerimizden kısaca bahsetti.
Türkiye Yazarlar Birliği’nin Onursal Başkanı Mehmet Doğan’ın konuşması da Musa Arıcan’ın anlattıklarının bir bakıma devamı gibiydi.
Trakya Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Rıdvan Canım, konuşmasında bir bakıma Edirne’nin yüzyıllar boyunca süren şiir macerasını anlattı.
Bu konuşmalardan sonra şairlerin şiirlerini okumalarına geçildi. Türk dünyasının her ülkesinden gelen şair, kendi lehçe, şive ve ağzıyla şiirlerini okudu.
İşte bir örnek:
Beraber olalım!
Bozkır, orman ve dağlarda
Geçmişlerde var izimiz.
Kalsak da biz uzaklarda
Değişik olsun yüzümüz
Ortak bizim dilimiz
Beraber olup bir olalım!
Ayrılmışı ayı tutar
Bölünmüşü kurt kovalar
Akrabayı unutanlar
Bağrında boşluk duyar,
Var olup beraber olalım!
(…)
Halisya Yangirova, Başkurdistan
Program, Gümülcine ve Kırcaali’de devam etti. Oralardaki şölenlere katılamadım. Edirne’deki programlarda dinleyebildiğim ve aralardaki konuşmalardan edindiğim kanaate göre okunan 80 civarında şiir, içerik bakımından kabaca iki kümeye ayrılabilir: 1) Türklerin birbirlerine yakınlaşmasını, dayanışmasını, giderek birleşmesini isteyen şiirler… Halisya Yangirova’nın şiiri buna örnektir. 2) Bireysel duyarlığı öne çıkaran şiirler. Ali Bal’ın okuduğu duygusal metin buna örnektir. İstediğim halde metnini göndermediği için buraya yazamıyorum…
Bu şölenin Türkçe yazan şairleri bir araya getirmek, onların şiirlerini dinlemek amacını aşan, ileriye doğru zorlayan bir yönü daha vardır ki o da bu dünyanın birbirine yakınlaşması düşüncesini, sanatın diliyle gündeme getirmektir. Bu sebeple bu düşünceye ilgi duyan dernek, cemiyet ve sivil toplum kuruluşlarının da ilgi odağı olması beklenen bir çalışmaydı.
Türkçenin ses bayrağı, geçen hafta üç gün boyunca üç Balkan şehrinde hem biçimi, hem içeriğiyle bütün ihtişamıyla dalgalandı…
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.