Ay Vakti dergisi… Onunla sanırım 9. sayısında tanışmıştım. O zamanlar, henüz üniversite hazırlık öğrencisiydim. Üniversite sınavı için memleketim Gümüşhane’den Erzincan’a gittiğimde müsait bir an kollayıp edebî dergilerin iyi bir takipçisi olan o günlerin Üniversite Kitabevi’ne uğramıştım. Dergiler standında açık pembeye çalan bir renkte görmüştüm onu. Her ay bir Müslüman sanatçı, şair, yazar ve düşünce adamını sayfalarına taşıyormuş; bunu sonradan öğrenecektim tabi. Ve o ay derginin misafiri Atasoy Müftüoğlu imiş.
2001 yılının yaz günlerinden kareler taşıyan bu cümlelerim, bugün 2015’in Haziranı’nda 156. sayıya ulaşan yine Ay Vakti düşünce, kültür ve edebiyat dergisinden dem vurmak istiyor. Aradan yaklaşık 150 koca sayı geçip gitmiş. Ay Vakti sabırla ve metanetle yoluna devam ediyor Şeref Akbaba ile. Takdiri ve tebriki hak eden bu yürüyüşe selam duruyoruz.
Son yıllarda artık iki ayda bir çıkan derginin, Mayıs-Haziran 2015 tarihli yeni sayısındaki Tayyib Atmaca’nın “Eskişehir’de Bir Fikir Dükkânı ve Atasoy Müftüoğlu” başlıklı yazısının üzerinde durmak istiyorum müsadenizle. Dikkat edilirse irtibat noktamız, dünden bugüne Müftüoğlu oluyor yine. Atmaca’nın yazısının ana teması Müftüoğlu’nun kapatmak zorunda kaldığı mekânı, yine kendi tabiriyle nam-ı diğer fikir dükkânı.
Fikirlerin, düşüncelerin harmanlandığı nevi şahsına münhasır bir ortam
Atmaca, işe “dükkân”ı şerh ederek başlıyor. Daha düne kadar işyerlerinin genel adının dükkân olduğunu, berber dükkânı, bakkal dükkânı, kapkacak dükkânı vb. isimler verildiğini, ama bu dükkânların içinde öylesine özel dükkânların da var olduğunu hatırlatarak oralarda ruhun ihtiyaçlarına cevap verebilecek alışverişlerde bulunulabileceğinden bahis açıyor. İşte, Atasoy Müftüoğlu’nun yıllar yılı Eskişehir’deki fikir ve düşünce yatağı, durağı, sancağı olan bürosunu, mahiyeti dolayısıyla “Fikir Dükkânı” olarak tanımlıyor sevgili Atmaca. Uğrayanlar için, oranın lezzetini tadanlar için hak verilecek bir tanımlama. Her yaştan fikre, düşünceye, edebiyata, sanata düşkün insanın kendini bulduğu, kendini bulmakla kalmayıp aynı zamanda rahatça ifade ettiği yeri ayrı bir mekân. Kitapların, dergilerin, yazarların okunduğu ve eleştiriye tabi tutulduğu, Kitab’ın ve Rasulullah’ın dışında kalanların tartışmaya açıldığı, fikirlerin, düşüncelerin harmanlandığı nevi şahsına münhasır bir ortam.
Sevgili Atmaca’dan öğrendiğimize göre, Atasoy Müftüoğlu, yaklaşık 45 yıl önce açmış olduğu fikir dükkânında ümmet bilincinin yeniden inşası için maddi-manevi gayretlerini bir ‘şeyh’, ‘üstad’ maskesi altında sürdürseydi, ona ulaşmak için araya bir sürü aracılar koymak gerekirmiş. Onun fikir dükkânında alışveriş yapanlar, devletin en üst kademelerinde görev almışlar, çok büyük işadamı olmuşlar. Onlar nazarında arkadaşlarıyla bir yerde yenen yemeğin parası olacak kadar bir katkı ile yıllardır sürdürmeye çalıştığı “Fikir Okulu” öğrencilerine katkı istemiş. Ama onlar, fikrî temeli olmayan bir toplumun başkalarının fikir simsarları olacaklarını akıllarına bile getirmemişler. Ona, “Abi, bırak artık bu işleri!” diyenlere de “O zaman bu işi sen yap, ben de biraz dinleneyim.” diyerek sözünü tamamlamadan gönül rahatlığıyla ağzına geri tepmekten geri durmazmış.
Devamı için: http://www.dunyabizim.com/Manset/20804/eskisehirde-kapanan-o-fikir-dukkanini-yazdi.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.