Kütüphaneler Haftamız kutlu olsun mu?

1964 yılından beri her Mart ayının son pazartesisinden itibaren başlayan hafta Türkiye’de Kütüphaneler Haftası olarak kutlanıyor. Bu yıl Türkiye’nin birçok yerinde elli üçüncüsü kutlanan Kütüphaneler Haftası çerçevesinde neler yapılmış diye şöyle bir baktım ve dişe dokunur pek faaliyetin yapılmadığını rahatlıkla söyleyebilirim. Olması mı lazımdı? Tabii ki hayır fakat haber sitelerine yansıyacak kadar önem atfedilen bir haftanın değerli işler doğurmasını beklerim.

Kütüphaneler bugün için bir mesele olarak durmaktadır. Geçen haftaki havadisimizde İngiltere’de kapatılan kütüphanelerden hareketle birkaç kelam etmiştim. Yine aynı şeyleri söyleyecek değilim. Ancak yetkililer tarafından kütüphane, kitap, eğitim, kültür, “medeniyet” gibi hususlarda ne kadar riyakârane davranıldığına dair bir örnek sunmak istiyorum.

Önce bir soru: İstanbul’un bir ucuna, Kağıthane’ye taşınan arşiv binasının Sultanahmet’teki eski yeri bugün için ne olarak kullanılmaktadır? Hemen söyleyeyim: Otel. Evet, Payitaht’ın ortasından ücra bir yere taşınan arşivin eski binası otele çevrilmiştir bugün için. Yine bir soru: Peki buna izin verenlerin, geçtim ağızlarına kültür, medeniyet, eğitim gibi kelimeleri ağızlarına almalarını, yatacak yerleri var mıdır?

Sultanahmet’teki eski arşivin kullanıcılar için bir eziyet mekânı olduğu, çok sıkıntılar çıkardığı, bu sebeple de Kağıthane’deki binanın daha kullanışlı olduğu pek tabii olarak öne sürülebilir. Fakat zaten bilgisayarlar üzerinden erişim sağlanan arşivi külliyen taşımak yerine okuma salonlarının sayısı arttırılamaz mıydı? Söz gelimi Üsküdar, Kadıköy, Fatih, Beşiktaş vb. semtlere arşivin kullanıma sunulduğu çeşitli okuma salonları tesis edilemez miydi?

Bu sorumu bugün için Türkiye’deki diğer yazma eser kütüphaneleri (ya da materyallerini dijital ortama aktarmış ve kullanıcıları ekranlarla muhatap eden diğer kütüphaneler) için de yöneltebilirim. Yani, bugün için Süleymaniye Kütüphanesi’nde yer alan kitaplara sadece Süleymaniye’den erişim sağlanabilmesi ne kadar mantıklıdır? Kütüphaneler, politikalarının gereği olarak halihazırda dijital ortama aktarılmış olan materyallerini online erişime sunmak istemeyebilirler. Bunu bir şekilde haklı görebiliriz. Ancak erişimi kolaylaştıracak bu kadar imkan varken hâlâ bazı şeyleri zorlaştırmanın ne âlemi var?

Çok laf ettik bu hususta; ancak ister istemez bazı şeylerin hâlâ gündeme dahi gelmemesinden çok bizarım ve yalnız olduğumu düşünmediğimden bu satırları yazıyorum.

TYB 2017 Yıllığı çıktı

Devam edelim havadislerimize… Türkiye Yazarlar Birliği tarafından çıkartılan TYB Yıllığı geçtiğimiz günlerde çıktı. TYB 2017 Yıllığı bu dizinin de otuzuncusu olması açısından pek önemli bir hususiyeti arz ediyor. Otuz yılı aşkın bir süre boyunca Türkiye’nin kültür, edebiyat, sanat, siyaset gibi gündemlerine şahitlik eden bu yıllıklar hem günümüz hem de geleceğimiz için çok güzel bir kaynak sunmuş oluyor. Bu seneki yıllıkta editörlüğü Osman Özbahçe üstlenmiş. Zeynep Arkan, Necip Tosun, Ahmet Varol, Alaattin Karaca ve İbrahim Demirci gibi isimler kendi alanlarına dair 2016’da neler olduğunu kaleme almışlar. Bu yıllık üzerinden geçen yılın hülasasını okumak mümkün, meraklısına duyuralım.