Bizim için ömrün ikindi vakti… Ömrün bu devresi en iyi şiirle ifâde edilir. Dostlarımız arada bir şiirle huzurlarına çıkmamıza bilmem ne buyururlar…
YAKLAŞIRKEN…
Yol yarıyı geçti çoktan
Gün battığı yöne yakın
Hâtıra ümîdi geçti
Gönül artık düne yakın
Bir gün gele seyrân ola
Gönül muhabbetle dola
Bir Dost ile düşsem yola
Cana yakın, kana yakın
Ne yaslıyım ne de şenim
Ezelden böyle düzenim
Ey Hak dostu eyle benim
Her şeyimi sana yakın
Haram doldu köşe bucak
Her münkere açık kucak
Dünya sanki patlayacak
Dehşetengiz güne yakın
Dâim çile yoldaşımız
Aşk ile akar yaşımız
Bir ömür olsa başımız
Seccâdede yüne yakın
Boş işlere ömür verdim
Bilmedim ki neye erdim
Bu dünya hanına girdim.
Çıkış sıram öne yakın
Ecel ehlin seçer oldu
Gök ekini biçer oldu
Konan kervan göçer oldu
Son menzil son hana yakın
İstek bitti, heves söndü
İşte geldik, gittik dendi
Dam devrildi devran döndü
Şimdi zaman sona yakın
Hüzün yurdu solgun yüzüm
Gölgelendi bak gündüzüm
Teneşirde saplı gözüm
Son giyilen don’a yakın
Emel kopçası sökülmüş
Hazan yaprağı dökülmüş
Boy küçülüp bel bükülmüş
Şol bedenler sine yakın
Kuşu tutmaz oldu kafes
Hançeremde kısıldı ses
Bir hoşça çıksa son nefes
Bütün yollar O’na yakın
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.