Bir gün, Bostancılar, meşhur ayyaşlardan Bekri Mustafa’yı sarhoş yakalamışlar. Alıp Bostancıbaşı’nın huzuruna çıkarmışlar.
Bostancıbaşı bir süre Bekri Mustafa’yı azarladıktan sonra, bir şartla serbest bırakacağını söylemiş. Demiş ki, “Ağzına bir daha içki koymayacağına dair andiçersen, seni bırakırım.»
Bekri Mustafa tereddütsüz içmiş andı. Derken, bir süre sonra yine sarhoş halde yakalanıp aynı Bostancıbaşı’nın huzuruna çıkarılmış. Bostancıbaşı köpür köpür köpürerek bağırmış:
“Utanmıyor musun? Üstelik bir de ağzına içki koymayacağına dair andiçmiştin?»
Bekri Mustafa boynunu büküp şu cevabı vermiş:
“Fukaralıktan efendim; ne bulursak onu içiyoruz!”
Neredeyse bu hikâye yaşanıyor Türkiye’de, çünkü bol miktarda yeminimiz, sürü ile andımız var.
Meselâ ilkokula başladığımız ilk gün, “Türk’üm, doğruyum, çalışkanım” diye başlayıp, “Ne mutlu Türk’üm diyene!” diye biten bir and içiyoruz (“2013’te nihayet kaldırılan bu and, Danıştay 8. Dairesi tarafından “yürütmenin durdurulması” kararı verilmesi sebebiyle tekrar gündeme gelmiş bulunuyor).
Memuriyete başlarken tekrar “and” içiyoruz!..
Askerlikte bir “and” daha!..
Subay, yahut polis olurken yine “and” üstüne “and” içiriyorlar!..
Milletvekili, bakan ya da cumhurbaşkanı olurken tekrar “and” içme var!
Bu kadar yeminden, and’dan sonra işlerin yoluna girmesi, milletin makûs talihinin değişmesi beklenir ya, asla böyle olmaz: Hiç bir şey değişmez.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.