RAMAZAN AYI BİTERKEN NİYAZIMIZ

İftar sofraları'nda mütevazzı şekilde iftarlarını besmele ile açmak, ne güzel!..

Ramazan nefs muhasebesi mi yoksa varlıklı olduğunu herkese ilan etme ayı mı?

Fakir fukara sofrasını değişmem, riyâ kokan sofralara.. .

Gösteriş ve debdebe kokan sofralarda midesine ateş lokmalarını indirenleri gördükçe karşılaşacağımız azaptan başka ne olabilir?

***

Ben yine bu bayramda yalnız kalacağım, çektiğim ıstıraplarla. Her yerde göz yaşı, ah u enîn, kan, feryad, acı ve çığlık içinde neyin bayramını kutlayacağım?

Biri bana bu bayramda tebessümün, gülmenin hakkımız olduğunu söyleyebilir mi?

Bu bayramda da havaya kalkan ellerim olacak ve edeceğim duada kendime dair bir şey istemeyeceğim...

***

Sana güzel cümleler kuramam, süslü ifadelerle açıklayamam, gülün neden solduğunu anlatamam.

Edebî lisanım köreldi, gecenin bir anında. Uykusuz halim, beni benden alıp giden düşünce, insanlığımdan utanç duyduğum yaşanan dünyada meydana gelenlere ve olup bitenlere dair, gözümü kapatamam; kulakların zarını patlatırcasına çıkan ah û enini görmezlikten gelemem; Göz vardır görmek için, kulak vardır, işitmek için. Akıl vardır, tefekkür için.

Gözler görmüyorsa, kulaklar işitmiyorsa, akıl fikretmiyorsa, bana düşen yazmaktır, sadece olana ve bitene dair. Bari gözyaşım terk etmiyor, bana teselli diye yanaklarımı ıslatırken, kimsesizliğime eşlik ediyor, çığlıklar, feryatlar ve benim "Ben" olarak kalmamı sağlayan havada duran ellerim ve dudaklarımdan eksik olmayan dua...

Artık, eskisi gibi sana güzel şiirler yazamam, şehrim. Sana güzel yazılar yazmaktan uzak durmaktadır kalemim.

Benliğimi kaybettiğim insanlık âleminde, kendi insanımın, medeniyetimin sesi olma adına başka bir şey düşünemiyorum. O ki ölüm vardır, ebediyete giden yolda ve iki günlük yaşam değil mi dünya hayatı.

Ben, bu hayattan vazgeçmeye kendimi adarken, başka söz söylememe gerek var mı? Tefekkürden yoksun, görmekten uzak, duyma kabiliyetini kaybetmiş olanların yanında olmanın vermiş olduğu zillet ve utanç, beni bana ben olduğumu hatırlatıyorsa onlara teşekkür borcum vardır!..,

Hangi kuş, kendi sürüsüyle uçmaktan uzaktır ve bundan hüzün duyar? Ben, insanlığımı kalabalıklarda kaybederken, sesimi duyurmak istediğim 'alem, bana yabancı iken, kimsesizlerin kimsesi olana sığınıyorum.

" Kahhar" olan isminle kullarına, hangi inançtan olursa olsun, hangi coğrafyada yaşarsa yaşasın, onları sıkıntılara gark edenleri, sana şikâyet ediyorum, Rabbim!...