Modern Türkiye’nin Çelişkileri

Son bir buçuk asırda hayatımızı saran modernizm günümüzde tavan yapmış durumda. Bugünün Türkiye’sinde, bazı çevrelere göre modernizm yalnızca bilimin hayatı şekillendirmesi veya teknolojinin hayatı kolaylaştırması gibi algılanmıyor, doğrudan doğruya bir kültür değeri olarak kabul ediliyor.

Mesela Sevinç Çokum’un bir romanında tesettürlü kadınların araba kullanmasına tahammül edemeyen insan tipi başarılı bir şekilde çizilmiştir. Bu tip daha düne kadar Anadolu insanının kızlarını okutmadığını ağzına dolamışken bugün birdenbire üniversitelerde, iş hayatında ve sivil kitle örgütlerinde binlerce  kadının tesettürüyle hayata girmesine karşı nasıl bir tavır takınacağını kestirememiş. Yalnızca yasakçılığa sığınarak işin üstesinden gelmeye çalışmıştır. Aynı tipler “aydın imam” yetiştirmeyi yıllarca dillerine doladıktan sonra gün gelip Diyanet kadrolarının ilâhiyat mezunlarıyla dolması karşısında yine çatlak seslerini yükseltmeye başlamışlardır.

Bu gibilerin bir başka çelişkisi de içkiye verdikleri imtiyazdır. Zaman zaman basın yayında sigara veya uyuşturucu kullanımına karşı açılan kampanyaların ne derece sahiplenildiğini hepiniz görmüşsünüzdür.

Ama ne hikmetse bugüne kadar içki içilmemesi hususunda bir tek kampanya dahi açılmamıştır. Bu zihniyetin içkiye karşı yapabildiği tek şey, o da Avrupa’dan aşırarak, içki reklâmlarını medyadan ve spor alanlarından kaldırmak olmuştur. Zaten bu durum da içki tüketimini hiçbir şekilde azaltmamış, hatta arttırmıştır. Her geçen gün içki, sigara ve uyuşturucu kullanım yaşının aşağılara inmesine karşı modern Türkiye bu cılız tedbirlere sığınıyor, modern Türk insanı bunlarla avutuluyor. Hele, sigara paketlerinin üzerindeki resimlerin bir aldatmaca olduğunu kim inkâr edebilir. Neden aynı uygulama içki şişelerine de uygulanmaz? İçki bu imtiyazı nereden alır. Sigaraların üzerindeki resimlerin TEKEL’in özelleştirilmesinden sonra ortaya çıkması da ayrı bir çelişki. Demek ki millî(!) bir kurum olan TEKEL Türk insanının sağlığını yabancılar kadar düşünmüyormuş.

Modern Türklerin içkiye tanıdıkları imtiyazlar bunlarla da sınırlı değil. Bundan bir müddet önce, İstanbul’daki bir belediye ilgili mevzuata dayanarak içkili lokantaların dışarıya masa açmasını yasaklarken bir grup zavallı modern Türk’ün İstanbul’un sahil semtlerinden birinde şarap kadehlerini havaya kaldırarak durumu kendilerince protesto ettiklerini hatırlarız. 28 Şubat sürecinde eski bir amiralin Erbakan Hoca’nın bulunduğu bir resmî yemek davetine içki getirtmesi de modern Türklerin unutulmaz icraatları arasında. Bu amiralin içkiye olan düşkünlüğünü yarın muhtemel bir savaş ortamında nasıl gidereceği de merak konusu.

İçkiye gösterilen bu imtiyazın ardında içkinin modern hayatın önemli bir sembolü olduğu yatıyor. İçki içmeyenle “modern” ortamlarda alay edildiğine de hepimiz şahit olmuş, hatta bu alaylara maruz da kalmışızdır. İşte bu yüzden içki “modern Türk”ün elden düşürülmemesi gerekli olan bayrağıdır. Ondan vazgeçmek bu gibilere varlık sebeplerini ortadan kaldırmak gibidir.

Tabi yakın tarihte, memlekete yön veren önemli kararların içki masasında alındığını da bir kenara yazalım.

9 Ağustos 2012