“Niels Bohr'un kırsal bir bölgede bir evi, eski bir evi varmış. Tatil günlerinde ve çalışmadığı hafta sonlarında kafa dinlemek için gittiği eski bir evmiş bu. Ve bu evin girişinin hemen üst kısmında bir at nalı bulunuyormuş. At nalının sizdeki anlamı nedir bilmiyorum, fakat Avrupa'da at nalı batıl inanca dayanan bir simgedir. At nalının kötü ruhların eve girmesini önlediğine dair bir fikre dayalıdır. İşte fıkra da burada başlıyor. Niels Borh’un bilim adamı olan bir arkadaşı Bohr’u ziyarete gider ve ona sorar: “Bir dakika! Sen bir bilim adamısın. Neden bu saçma şeyi evinde tutuyorsun ki? Sen buna inanıyor musun yani?” Niels Bohr şöyle cevap verir: “Aman Tanrım! Ben aptal değilim. Tabi ki inanmıyorum böyle bir şeye. Bir bilim adamıyım ben” Sonrasında ise Niels Nohr’un arkadaşı ısrar eder: “O halde neden bunu evinde tutuyorsun ki?” Umarım Niels Bohr’un verdiği o muhteşem cevabı biliyorsunuzdur. “Onu orada tutuyorum. Çünkü her ne kadar at nalı hakkındaki inanca inanmıyor olsam da dediklerine göre bu at nalları inanmayanların da işine yarıyormuş.”
Slavoj Žižek bu ABD’de en az kırk defa kullanma gerekçesini bu nüktenin günümüz hakim ideolojisini tam olarak yansıtması olarak dile getiriyor: “Hiç kimsenin inanmak gibi bir mecburiyeti yok.” Hak vermemek elde değil. Etrafımızda o kadar izaha muhtaç iş ve işlem oluyorki dünyada Niels Bohr enflasyonu yaşanmış gibi. Söylenen ile yapılan arasında herhangi bir bağın, bağlantının mevcut olmadığı bir ‘ne olsa gider’ modu egemen. Bunu hayatımızın tüm alanlarında gözlemlemek mümkün. Ben şu son bir kaç gün içinde eğitim alanına yansıyan kısımlarına değinmekle yetineceğim. Bilindiği üzere en önemli gündemlerimiz şu aralar merkezi sınavlar.
Devamı: https://www.milatgazetesi.com/abdulbaki-deger/cagimizin-hakim-ideolojisi-bu/haber-242277
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.