Gerçeği çarpıtmak ve gerçeği konuşmamak şeklinde iki kötü alışkanlığımız gittikçe muhkem hale geliyor. Kendi gerçeğimizle yüzleşmekten kaçış olan bu halimizin sosyal-psikolojik gerekçeleri mevcut. Bu ülkede herkesimin bugünlerin niteliğini doğrudan tayin eden hastalıklı bir şuuraltı müktesebatı var. Hele hele bu şuuraltı müktesebatı, iktidar mücadelesinin en kolay ve işlevsel kaynağı olarak kullanma yol ve yöntemi olarak hedef seçmiş bir siyasi pratik egemen ise. Kendi gerçekliğimizden kaçışın ikinci önemli gerekçesi ise oluşan imtiyaz alanını kaybetmek istememedir. Mevzuyu çok dallandırıp budaklandırmanın anlamı yok. Açık ve net konuşmak gerekirse bugünkü genel ahvalimiz hastalıklı bir geçmişin operasyonel şekilde rasyonelleştirici olarak kullanıldığı uçsuz bucaksız bir imtiyaz alanının kabul edilebilir herhangi bir genel, ahlaki ölçüte gereksinim duymaksızın kullanılması ve ayrıca her hangi bir sızmaya karşı kollanmasıdır.
Görüntüde vaziyetimizin ve istikametimizin başka türlü olduğunu göstermeye çalışsak da basit bir gerçeğin güzelim teoriyi berbat etmesi gibi nahoş bir gelişme görüntünün altındaki sevimsiz gerçeği faş ediveriyor. Ediveriyor etmesine de, odaklanmamız gerçekliğimizle yüzleşmemek, ondan kaçış olduğu için bir şey ifade etmiyor. Sevimsiz gerçeğin bize bir şey söylediği, bize ayna tuttuğu açık. Ancak söylenen şeyi duymamak için kulağınızı kapatırsanız, aynaya yansıyan görüntünüzü görmemek için ısrarla gözlerinizi kapatıyorsanız yapacak bir şey yok demektir.
Devamı: https://www.milatgazetesi.com/abdulbaki-deger/gosterge-bizi-cagiriyor/haber-243283
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.