Uzun bir aranın ardından yeniden yüz yüze eğitim-öğretim faaliyetine başlıyoruz. Ne kadar süreceğini öngöremesek de önümüzde bir uygulama takvimi var. Dolayısıyla şekil şartları itibariyle çok önemsediğimiz öğrenci, öğretmen, okul buluşmasını gerçekleştiriyoruz. Şu ana kadar gerek MEB gerekse de toplum bu buluşmanın bizatihi kendisinde bir hikmet olduğu kabulü üzerinden hareket etti. Şüphesiz “uzaktan ve sanal mı?” yoksa “birlikte ve yüz yüze mi?” şeklinde bir seçme zorunluluğu karşısında “birlikte ve yüz yüze” tercihinde bulunmanın bir anlamı olabilir. Ancak eğitim-öğretim faaliyetinin ona hangi kanaldan ve ne şekilde eriştiğimizden çok daha geniş ve çok daha büyük bir anlamı var. Üstelik uzaktan eğitime başvuruşumuz bir tercih üzerinden değil yaşadığımız salgın nedeniyle zorunlu olarak gerçekleşti.
Dolayısıyla bir anlamda “normalleşme” sürecine girdiğimiz bu süreçte asude bir liman şeklinde sığındığımız “norm(al)” “nedir?”, “ne anlama gelir?” üzerinden tarihsel pratiği de dikkate alan bir okumanın bizi beklediğini hatırlatmakta fayda görüyorum. Eğitim-öğretim kavramlarının olumlu çağrışımlarıyla meseleyi götürebileceğimiz bir yer yok. Güzel ve olumlu kavramlar bizatihi bu tanımları nedeniyle güzel, olumlu, anlamı bir pratiğin mevcudiyetini garanti etmezler, edemezler. Bu açıdan meselenin güzel ve anlamlı bir kavram tercihi olmadığını bu kavramların güzel ve anlamlı çağrışımlarına yaslanarak ihdas edilen son derece teferruatlı bir sosyal-siyasal mühendislik olduğunu fark etmemiz gerekiyor. Ayrıca bu mühendislik faaliyetinin nasıl yapılandırıldığı da önemlidir ve dikkat talep edicidir.
Devamı: https://www.milatgazetesi.com/yazarlar/isimiz-daha-yeni-basliyor-9359/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.