İşgal rejiminin Gazze’yi hedef alan üç günlük saldırısının ardından Mısır’ın devreye girmesiyle sağlanan ateşkeste ortaya çıkan duruma binaen, Türkiye’de çok olmadıysa da Arap sosyal medyasında Filistin direnişine bazı sert eleştiriler yöneltildiğine şahit olduk. Bunun gerekçesi işgal güçlerinin Filistin tarafına yine büyük zarar vermesine rağmen işgal rejiminin fazla yara almadan dosyayı kapatması, dolayısıyla kendi kamuoyunun karşısına “zafer kazanmış” edasıyla çıkabildiği, direnişin ise fiiliyatta bir karşılığı olmayan göstermelik şartlarla ateşkese razı olmak zorunda kaldığı iddiasıydı.
Bu konuda direnişe yöneltilen eleştiriler tamamen haksızdı. Çünkü bundan önceki yazımızda da ifade ettiğimiz üzere, gerginliğe sebep olan da saldırıyı başlatan da işgal rejimiydi ve işgalci bu saldırıyı düzenlemeyi zaten planlamıştı. Yani karşınızda hiçbir sebep olmasa da saldırmaya niyetli bir düşman var ve bu düşman hiçbir ahlâkî değer, hukuki ölçü tanımıyor. Hedefinde sadece mümkün olduğu kadar çok zarar vermek var.
Peki, böyle bir düşmanın saldırısı karşısında direniş hiç karşılık vermeseydi, savunmaya geçmeseydi ne olacaktı? O zaman düşman, daha çok saldıracak ve daha çok yıpratmak için elindeki bütün imkânları kullanacaktı. O yüzden direnişin karşı saldırıya geçmesi, işgalci siyonisti geri adım atmaya, en azından üç gün dolmadan ateşkesi kabul etmeye zorlamıştır.
İşgalciyi üç gün dolmadan ateşkese razı olmaya zorlayan, onun bu süre içinde istediklerinin tümünü alması ve saldırıları sürdürmeye artık gerek görmemesi değil uzamasının kendisini de zor durumda bırakacağı ve Mayıs 2021’de yaşanan Kudüs Kılıcı Harekatı’nda ortaya çıkan durumun bir benzerinin ortaya çıkabileceği korkusuydu. Ondan dolayı, psikolojik savaş açısından kullanabileceği malzemelerin oluştuğu havanın kaybolmasına fırsat vermeden saldırıları sonlandırmayı ve dosyayı kapatmayı tercih etmiştir.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.