Âkif Emre’yi rahmetle anıyoruz

Akif Emre, yayıncılık, gazetecilik, televizyonculuk ve gazi yazıları yazdı. Yeni Devir’de gazeteciliğe başladı, Yeni Şafak gazetesinin kurucuları arasında yer aldı ve bir dönem genel yayın yönetmenliğini üstlendi.

Emre, İnsan, Küre ve Klasik yayınlarının yayın yönetmenliğini yaptı. Belgesel çalışmalarına yoğunlaşarak, Elveda Endülüs: Moriskolar (5 bölüm), Osmanlı şehirleri (Saraybosna], Mostar, Üsküp, Selanik 1,2, Kudüs1,2 ve Mimar Sinan (6 Bölüm) başta olmak üzere birçok belgesel hazırladı.

• Akif Emre'nin kitapları:
• Göstergeler, İz Yayınları
• İzler, (Arnavutça da yayınlandı) Birinci baskı: Yöneliş Yayınları; İkinci baskı: Büyüyen Ay Yayınları
• Küreselliğin Fay Hattı, Yöneliş Yayınları
• Çizgisiz Defter; Büyüyen Ay Yayınları

D. Mehmet Doğan, Âkif Emre’nin vefatı üzerine şunları yazmıştı:

“Hesapça 23 Mayıs sabahı Muş yolunda olacaktık, Üniversite’nin düzenlediği 15 Temmuz Sempozyumu için. Araya Cumhurbaşkanlığında 8. Uluslararası Dil Kurultayı açılışı girdi, özür beyan edip seyahati bir gün erteledik.

Külliye’nin yolunu tutmadan önce TYB’nin internet sayfasında birden fazla Âkif Emre resmi dikkatimi çekti. Aynı gün iki yazı seçilemeyeceğine göre, başka bir şey, bir ödül filan söz konusu olmalıydı. Asla zihnimden geçmeyen ihtimal: Âkif Emre’yi kaybetmiştik!

Bu andan itibaren dilimiz açısından günümüzün en önemli hadisesinin tefekkür nesrimizin değerli bir ustasını yitirmemiz olduğunu düşündüm. Âkif Emre ile bir kere bile yüz yüze geldiğimizi hatırlamıyorum. Birkaç defa telefonla görüşmüştük; sözlüğümüzün yeni baskılarından biri dolayısıyla aramıştı. Kayserili bir hemşehrisi, memleketinden bazı kelimeler, sözler derleyip bir defterde toplamıştı. Fakat İstanbul’daydı, bir türlü bir temas sağlanamamıştı...

Gazeteler bir yönüyle düşünce tüketimi veya israfı aracı. Fikir gazetelerde ne ölçüde ifade edilebilir? Âkif Emre’nin son haddine kadar bunu yaptığını söyleyebiliriz. Siyaset dahil hiçbir cazibe unsurunun iğvasına kapılmayan nâdir kalemlerdendi, Âkif Bey. “İslâmcı” iktidar döneminde yalama olmayan “islâmcı” yazarlardan biriydi. Onun son yazısını okumak dahi, basın ve düşünce dünyamızın kaybının büyüklüğünü anlamak için yeterlidir. Rahmetler olsun!”